In poenam, guas ira Deum mortalibus aegris
Addidit: has exci tenebris et solve barathro:
Fac odium mortesgue serant, inimicague regnis
Bella, et pestiferi condant se mente Simonis; Simon medicus regius.
Cui regis commissa salus, vitaegue potestas
Custodi ceu agna lupo: cui regia soli
Limina, purpureigue patent arcana cubilis.
Huic Acherontaeis geminos de crinibus angues,
Unde nefas odiumque et coeca oblivio recti
Dic agat in venas Alecto, animaeque nocenti
Instillet noxas. Illum quo stante moveri
Sceptra nefas, illum ante omnes viridi amputet aevo,
Mox pacem elidat populis. Video horrida rerum
Diluvia, atque suo nutantem cardine mundum:
Heu quantas iterum flammas, quae incendia summet
Sbrovia”®® fax, qua vi erumpet male tecta favilla:
Sanguine quaesitas defendite sanguine leges:
Carpsistis bona pacis, ad haec mala carpite belli,
Dixit, et ingenti tellurem solvit hiatu.
Prosiluere chao tenebrosi monstra barathri,
Et terras qua iussa secant: dat euntibus ingens
Luctum Acheron, flammas Phlegethon, oblivia Lete:
Una Moeror iners, Curaeque Iraeque sequaces,
Quos inter Mors abruptis iam libera fraenis
Tellurem quatit insultans. Pater horruit aether, [A7]
Cui letum portenta ferant, cui triste paretur
Exitium: stellae caelo cecidere minores,
Phoebas Erythraeos texit caligine currus,
Altaque tergemini duxere incendia Soles.
Illa Gygantaei ceu fulgure rupta corusco,
Tela trisulca Iovis vel praecipites cataractae,
Donec inextincti violentia deflagret aestus
Limitem agunt. Quacunque viam fecere ruendo
Flent animae, sequitur gemitus, lamentaque matrum,
Nec genus omne hominum, sed quae dignissima vita
Angue notant. Fessos vix merserat aequore Titan
Alipedes, solito duratus cruda labore
Membra pater, gelido lassus remeabat Atlante:
Occupat hic, facilemque viam Dea nacta nocendi,