Page 259 [259]
nisi si illi inerudito saeculo standum putas. Ego Quintilianum sequi
malim, qui in primo de oratoria institutione libro velut frigidam eludit
quae sit a multis servata differentia, ut ‘ad’ cum esset praepositio, ‘d’ li¬
teram, cum autem coniunctio, ‘t’ acciperet. Itaque veteris adhuc scriptu¬
rae vestigia in eodem invenias Vergilio, ut ‘Adque humiles habitare casas,’
‘Ad mihi see offert ultro, ‘Adque iterum ad Troiam, ‘Adque aere Menal¬
cha,’ ‘Adque solo proceras erigit alnos, ‘Adque utinam ex vobis unus,
‘Adque adversos detinet hostis, et mille alia, ut minore etiam quam sum
pollicitus me pomerio circumscribam.
3. Quaerit insuper de nobis Lollius noster cur idem in verbo ‘adgredior’
servemus, ducitque eum (ni fallor) cum consuetudinis vis, tum Prisciani
auctoritas, sed ego a consuetudine hac prava ad rectam vetustatem provo¬
co. Inspice (si est ocium) librum eundem. Ita, opinor, inveneris: ‘Adgre¬
dere, o magnos aderit iam tempus honores, et item, ‘Adgressi, nam saepe
senex spe carminis ambos luserat.’ Neque mihi sane hoc quidem loco non
imbecilla etiam (adsit venia dicto) ac vacillans Prisciani videatur auctori¬
tas, quippe qui etiam censeat errore magis scriptorum qua ratione factum
ut ‘adfatur, “‘adludo, ‘adrideo, ‘adnitor,’ ‘adsumo’ ‘d’ retineant. Quis enim
putet etiam in nomismatibus ipsis Caesaribus consecratis id mendum
admissum, in quibus cum alia ad eundem modum, tum certe ‘adlocutio’
‘d’ litera notatur, nunquam T°.
4. Sed vos nimium belli homines ac faceti plane me luditis, qui domi
Pomponium habeatis, hominem totius antiquitatis omnisque adeo lite¬
raturae consultissimum. Itaque ego ineptus etiam Athenas noctuam.
5. Sed iam vale, nostrasque Lollio occupationes excusas, ad quem
scilicet nullas huic quidem tabellario literas dederim.
Vale.
257