Oldal 218 [218]
OCR
1145 1150 1155 1160 1165 1170 1175 1180 Ture pio, vel lacte, vel horna fruge litabo Narcissum & pictos lugubre legens Hyacintos Deflebitque meos elegeia longa dolores. Quis tibi nunc duce curarum socioque remoto Ad regem fraltrem]. Accedet modus aerumnis Rex inclyte? quicum Sortis erant utriusque vices, aestusque laborum Dulcior, una salus, atque indivisa voluntas. Quis te vel reducem, vel ad ardua Martis iturum Accipiet miti alloquio? quis mitiget aegri Taedia, quis tecum vel laeta vel aspera rerum Dividet? Arctoo seu figis opima Tonanti, Seu gelidam Thracen, et Orioniam Pallenen Impingis clypeo, qua plaustra pigerrimus axis Vix agit, et Scythici riget inclementia coeli. Saepe inter medias acies memor ante bonorum Suspiras lugubre, gravesque ad nomen amatum Serpunt sub galea lachrymae, vix summa potestas Vix regem diadema tenet, fortemque virumque Vix ratio, premis aerumnas, luctumque resorbes. Tale gemit chara viduatus compare turtur, D2 Talibus alternos animae natura redemit Foederibus geminos, talem Caeica maritum Cui lugubris adhuc amor aggemit Hellesponto. lure doles, sed parce queri, nec funeris huius Consolatio. Argueris superos, hominem gemis, incola mundi, Et vitae mortisque capax hominemque professus Vixit, et hospitii spatium fatale peregit. Vidit magnanimum per avi vestigia fratrem Transgressum genus, Arctoo diademate cinctum, Vidit Hyperboreo triplices ex hoste triumphos, Pace suos princeps, et principe prole beavit: Plus homini sperare nefas, aut poscere Divos Nunc tandem exemptus curis, et carcere liber, Non tristes furias, sed templa decemplicis aethrae Immortalis adit, longaevi nectaris haustu Pulsurus vitae senium, partesque caducas. Vive beate pater, non in te furva vetustas Tus habeat, neu ulla dies oblitteret aevo. Sismundus tua sera puer, tua sola voluptas En patruo comes irrigua ceu virgula ripa, Surgit avos ultra, atque patrem virtutibus aequat. 216
