Page 111 [111]
340
345
350
355
360
365
370
375
380
Quantulacunque animi deductum dilige carmen,
Primaevi neu temne rudes, Rex magne, laboris
Primitias, si quando iocis te forsan amicis
Vel belli feriae, pacis vel seria laxant
Consule, et haec aequi, si te non digna patrono,
Non iniusta tamen: nec semper adorea divis
Magna damus, sed grata tamen; dilexit avenam
‘Thuscus eques, nec oves in apricae fornice rupis
Pascentem, niveus nec arantem tempsit Alexis
Tityron, et sua bucolicis est gratia Musis.
Vix dum tu tenero natalia limina passu
Libabas, primaevus adhuc et idoneus ulnis,
Ante annos iam bella geris, iam multus in ore 86
Miles erat, nec iam nucibus vel arundine longa,
Sed gladiis praecox gaudes, campique cruenta
Tempestate ferum gravibus cohibere lupatis.
Tympana pro cunis pro mollibus hasta susurris
Pro domibus dumi, pro bullis bella placebant.
Iam tum Carpathio fictis in pulvere giris
Gaudebas, hastamque rudi vibrare lacerto.
Martius horror inest membris, oculisque verendis
Nescio quid regale micant, niveaque refulgens
Maiestas in fronte sedet, sacrumque beatae
Iam spirant diadema comae; maturior annis
Nil breve moliris, primoque ostendis in aevo
Quis quantusve fores, et dignas indole tanta
Balbutis lingua nondum articulante loquelas.
Talis ad Eoum primaevus Liber Hidaspem,
Ut primum patria subrepsit posthumus alvo
Iam love digna patre, et miranda virilibus annis
Carminat, et nigrum perterret cuspide Gangem
Thyrsigeramque ferox infans desudat ad hastam.
Ipse triumphato quoties fluxisset ab ortu
‘Threiiciis plenus spoliis et Perside gaza
Magnanimus genitor, reduci non iungis anhelum
Basiolum, non brachiolum, sed belliger armis
Advagis, laetus Thressam tibi saepe pharetram,
Saepe pater parvo phaleras suspendit et ensem,
Heroamque brevem calamis oneravit et arcu.
Saepe coruscanti te non puerile loquentem,
Parvulaque ad rutilos tendentem brachia vultus
109