Medoaci ad ripas secreta nuper in umbra 72
Primaevi roseos veris mirabar odores,
Et circum Andiades mecum mea cura Napaeae
Annua Mantoo texentes serta Maroni
Minciadem querula flebant Meliboeon avena.
Ecce ab Hyperboreo praenuncia Fama recessu
Aedonas hyemes volucri dimensa volatu
In Zephyros sulcabat iter, magnamque salutans
Hesperiam, Adriacis allabens finibus haesit.
Hic ubi me Arctoae vidit telluris alumnum
Aonium Euganeo'” meditantem murmur in antro,
Sicut erat patrii suffusa aspergine Martis
Sanguineum excutiens atro de corpore rorem
Succedit luco, et nostra Dea restitit umbra,
Incumbensque solo iam lassis debilis alis
Talibus aggredit. Te nunc ignavia deses 73
Occupat Euganeae iuvenis pars una coronae,
En ego quot terras obii, iam praepete giro
Lustravi Aonidas, geminumque Atlanta replevi.
Exercet vates magnus labor: ille cruentus
Heroos inflat lituos, crepat ille pedestri
Sanguineas acies numero, fluit ille solutus,
Hi laetum Paeana sonant, hi pectine blando
Exhilarant tristes elegos, hi Sapphica culta
Hi lentum Scazonta, hi laeta anapaestica ludunt,
Partaque dinumerant Arctoo, et hoste trophaea,
Tu cunctaris adhuc sacri praeconia Regis
Pegasea tentare tuba, Tanaimque subactum?