Oldal 26 [26]
125
130
135
140
145
150
155
160
sustulit, ac late circum loca sulfure taetro
fumarunt. Traxere viros praedaque potiti,
immanes Turcae, iam iam cessura furori
omnia sperarunt, foedarunt corpora ferro.
Heu heu! quis cladem tam tristem tamque nefandam
exponat verbis? lachrimis sat funera plangat?
Haec medio amplectens natum quem pectoris instar
dilexit, subito cervici imponit amatum
et longe maestus dextrae se parvulus alter
implicat, ac sequitur matrem per opaca locorum,
prospiciens clamat tremulus: Fuge! Turcae propinquant.
A longe clypeos ac arma micantia cerno,
o genetrix, fugias, sequitur ferus hostis!’
Dum mater silvis querit loca cincta profundis, [A4]
acceleratque fugam in dumosos undique sentes,
perplexaeque viae voluit tacito pede, flexus
discurrens, tremuloque gradu fert anxia membra
ad labyrintheas latebras, tacitosque recessus.
O felix, qui tale queas vitare periclum,
atque fuga rabiem Turcarum evadere saevam!
Illa coma fusa conquestibus implet Olympum,
et tendens duplices palmas ad sidera fatur:
'Omnipotens aeterne Deus, Deus omnia cernens,
o vindex scelerum, ac mundi iustissime iudex,
aspice quam pectus curis stimuletur acutis!
Ducimur ecce Tui servili compede vincti,
ducimur in Turcum latebrosi carceris antrum!
Ah miserere Deus, spes o fidissima nostra!
Hostis habeto agros! Tantum nos eripe vinclis
hisce, quibus strictim dextraeque pedesque ligantur!’
Diverso interea miscentur prata tremore,
et magis atque magis consurgunt arma Getarum.
Tristitia plangunt nostri, ac dant pectore luctus
ingentes, cunctique humectant corpora fletu.
Barbare, non Europa tibi, sed barbara Syrtis
est genetrix, aut siqua super crudelior ora!
Te tumidum vasti genuerunt aequora Ponti.
Barbare, tu scelerate, feros Poenosque leones
exsuperas rabie caeca mentisque furore.
Quisquis es hic mecum, volvis qui talia mente
aeterni Christi truculenta morte redempte,
25