Oldal 27 [27]
165
170
175
180
185
190
195
200
205
Qui volvis, dico: rabiem cur Christus iniguam
permittat durumque sinat regnare tyrannum?
Armis qui sanctum coetum, verbique ministros
divini turbat furiose et deiicit alta
templa Dei passim, et ferro populatur et igni
polluit et valida templi sacraria dextra,
qui nostras vallo firmas tot deiicit urbes. B:
Moenia cur toties nostra obsidione tyrannus
ipse premat, quaeris? Solidis nos turribus aevum
eiiciat degentes? ut simul occupet urbes,
cur toties Hunnos (gens est haec optima bello)
fundat, coniecto et iaculo sternens pede calcet,
quae sit forte rogas causa? Impietas fera nostra!
Fraus innexa viris patulum circumvolat orbem
quae stimulis animos multorum vexat acutis.
Mox sequitur magno stipata Superbia flatu,
quae nullos unquam eventus sortita beatos.
Hanc sequitur Luxus petulans, huic iuncta Voluptas,
otia pigra sequi, faedoque fatiscere luxu.
Discimus hinc, o florentes quot perdidit urbes!
Protinus haec auri sequitur furiosa Cupido,
humani generis regno haec sceptroque potitur.
Non ferrum, horribilemque necem, non mille pericla
illa fugit demens, angit mentesque nefanda.
Labimur hinc graviter, cunctorum hinc munera languent,
filius hinc odio patrem insectatur acerbo,
hinc fraterna odiis funestis pectora fervent.
Omnis amicitiae sincerae hinc tollitur usus,
hunc iuvat ebrietas, multo et madefacta Lyaeo
membra fovens, iras subito decurrit ad acres,
hinc rixae surgunt, pugnas committit inermis.
Mens fugit, hincque statim stolidae petulantia linguae
urget in arma viros, hinc verba cadunt sine sensu,
non pudor ullus adest, orisque modestia nulla.
Illi aliud suadet mens recta, aliudque cupido.
Et tandem meliora videns, sequitur mala multa.
Tertius est laudans faciem deformis amici
subridens verbis fatur: ’Proh quanta venustas
est, quaeso, vultus tibi, diversum fovet ore.
Si sudas, sudat; si fles, lacrimis simul ora
ipse rigat; rides sua solvit is ora cachinno. B"
26