Dicite io Musae mecum, io dicite ovantes, A2"
omnis et Aonidum mecum depromite suave
turba melos! Phoebo claro rectore, canora
pellite plectra lyrae, ferte et per sidera caeli
carmine perpetuo, in certamina Martis euntem
illustrem heroem lateri qui saepius aptat
falcatumque ensem, laetus, parmamque sinistrae
et cristam galeae victricis et aere rigentis
imponit capiti, validam et vi corripit hastam.
Saepius intrepidus fulgentia tela veneno
torquet in adversum, Turcis quibus incutit atrum
horrorem, ut coeant artus, stupeantque tremore,
stentque comae pavida Stygiae formidine mortis.
Saepius in castris, mecum quis primus in hostem
irruet, o iuvenes, fatur, dum diripit ensem
vagina, scutumque manu mox arripit, et dum
lora remittit equo, subitoque per avia turbat
agmina Turcarum, rigidos solvitque maniplos.
Huic caput ipse aufert, connixus et ilia ferro
figit fulmineo, ac hostes hinc cominus, atque hinc
instantes turbat, telo illi pectora rumpit.
Non aliter quam Dardanius qui vulnere Turnum
straverat Aeneas tumidum, ac Chironis alumnus
armipotens animam Troiae devicerat ense
Hectoris, ac Marius Cimbrum Mavortius heros
crudelem fudit, Stygias et misit ad undas.
Clara Teutonicus sic ille ab origine ducens
et genus, atque domum antiqua de stirpe baronum,
augustos celeri quotiens virtute triumphos
a Turcis retulit? Quotiens hos reppulit oris
Hunnorum? Quotiens vastantes vicerat agros?
Hungaricas quotiens terras, amnesque replevit
sanguine Turcarum, sinuantis fluminis instar?
Hunc cano: vos, Musae, Rueberus ut inclitus heros
novistis, patriam fortis defenderit ultor, A3:
egregii nuper cum praelia Martis iniret.
Pierides vestrum merito est nunc munere fungi,
vosque mihi faciles praebere, ut fortia tanti
facta viri merito depingere carmine possim.
Idus cum sexto terras lustraret Iulii
luce nove Titan, roseisque Aurora capillis