Ecce probe longo fueras mihi cognitus usu
Ecguid Musa novi? Quid quaeso iubila dictant?
Edidit hac genitrix in lucem me mea luce
En tibi quae dudum studio legisse volebas
Ergo tui genitor gnati lege credulus ista
Ergone sacrificos divino lumine cassos
Est opus ardentem frenis arcere iuventam
Euge maritalis quot erunt mihi commoda vitae
Fama per ingenuas et gloria ducitur artes
Forsitan haec aliquis Theonino carmina dente
Gallorum tenui modulabor arundine pugnam
Hac nos, care pater, lacrimarum in valle relinquis
Haec mea doctiloquo tradatur charta Madero
Haec mea Nicolao reddatur epistola Mader
Haec mea Trenczinti portetur littera in urbem
Harpyias alius, pardos, vel iactet echidnas
Hebraeo qui rite geris de nomine nomen
Hoc tibi cara parens in nati pignus amoris
I, puer in molli, non laedes pulvere plantas
Jam mihi respondes versu, cera atque papyro
Iam rursus nostris redeunt bona tempora Musis
Jamne tot optatus votis venisse Ioannes
Impetus ille sacer, superum de sede peritus
In Christo sancte qui vult traducere vitam
Inclita Musarum studtis nunc tecta relinquens
Ingenuas coluisse deas non ultima laus est
Inter convivas, Andrea care, futuros
Languida praestanti relevantur corpora vino
Magna fuit quondam sacri reverentia vatis
Mane novo gradiens lapidosi in littore Vagi
Marmoreo quoniam committere carbasa ponto
Me mihi deme Deus, deduc tibi me Deus ad te
Me quia festivo cunctantem Marte lacessis
Mentis inops sanae, dum cuncta per oppida vulgus
Montibus et saxis habitans resonabilis Echo
Mores qui deceant pios ministros
Mors ego quam toties audebas spernere, tandem
Mortua cur titulis signantur corpora scriptis
Multum, crede mihi, debent iuvenesque senesque
Musa Phocillidis haec Graio dictaverat ore
Ne crucient longo vigiles te examine curae
Nudus eram tenui texisti corpora lino