Oldal 346 [346]
145
150
155
10
15
Si tibi quis debet, nec habet quo solvere possit,
Exactor ne sis tristis acerbus atrox.
Impietas volucrum teneros est tollere fetus
Nidifica prorsus cum genitrice loco.
ludicii subeant sapientes munia cives
Turba rudis recti nescia iudicii est.
Sutores crepidis cerdones pellibus assint,
Et iudex artis quilibet esto suae.
Ignotas quicumque sibi diiudicat artes
Falsa quidem, sed non dicere vera potest.
Assentatores ceu nigros effuge corvos,
Qui nisi te propter commoda ventris amant.
Prandia qui saltem coenas et fercula quaerunt,
Est et amicitiae maxima causa cibus.
Ignis, vulgus, aquae, certis sunt plena periclis,
His temere nullus credere debet homo.
Fac tua non laceres ignavis pectora curis,
Ad mortem multos sollicitudo dedit.
52.
[100]
Ad Eliam et Briccium discipulos suos
Arida si duro secuistis verbere ligna,
Scilicet in parvo ligna cremanda foco.
Mittite nam gelidis — ferventis frigore brumae —
Tempus aquis ignem supposuisse levem,
Est animus calido sordes purgare lavacro,
Balneaque in nostra grata parare domo,
Vitrea depellit maculas a corpore lympha,
Ut baptisma animae diluit omne scelus,
Unda iuvat sanos, aegris medicamina praestat,
Commoda fert homini, multa salubris aqua:
Inter at egregias quae praestant balnea vires,
Carmine vas debet nomen habere meo.
Corpora quo cari semper relevatis amici
Ante sacram quando lux venit orta diem.
Est vas ingenti quod fecit mole vietor,
Tresque alii magni nominis artifices,
Arte mathematicas callens compingere mensas,
Et frangens dura qui premit aera manu.
344
49.
50.
51.
52.
53.
54.