Page 262 [262]
10
15
20
25
BS"
38.
Victoria Othonis, ad M[agnificum] Dlominum],
Paulum Giulanum,”° contra loan[nem] Sambucum,
ex Annalibus Antonii Bonfinii nondum a Sambuco
depravatis, veritati suae, ac honori patriae restituta.
Civiles acuit dum seditiosa tumultus [B6’]
Sarmatia, externis mox servitura tyrannis,
Me iuvat historiae secessus inter amoenos
Ire per acta patrum, et pulsis sequor otia curis.
Scis Hyperionio qua se deplanat ab ortu
Vindelicum nemus, occiduis nascentem ubi Rhenum
Cautibus, et magnum non magnum vidimus Istrum.
Non procul hinc parvo serpentem pulvere cernas
Montano de fonte Lycum collesque propinquos, Lycus Germaniae fluvius.
Quos victor calcavit Otho:?” stant didita templis
Scuta virum Pharetrae leves atque Hunnus acinax.
Haec loca terrarum communi vasta ruina
Quondam squallor iners inamoenaque tesqua fuere,
Gradivo populante et bellum immane fremente.
Cerne ruinosa iam semisepulta senecta,
Et genus et cineres, abolitaque nomina regni.
Tu mihi quae rerum series eventaque noscis,
Antiquas age Fama vices et temporis acta
Praeteriti, si quae nondum haec oblitterat aetas
Exalta tenebris, et per monimenta virorum
Altius i: Remi quondam Cimbrique Daaeque
Usipetes, Tungrique leves et Gotthicus horror,
Et quos veligero rudior plaga distinet Albi; Germani olim
Tot populi gens una fuit, quae cladibus omnem Romanis terribiles.
Involvit quondam Hesperiam, ducibusque Latinis,
Cognomen famamque dedit, Germanicus unde
260