Page 243 [243]
10
15
20
25
15.
Altera.
Parce profuso mea vita planctu
Frater indignos laniare vultus,
Parce, nec florem maceres iuventae
Parce querelis,
Quid tibi prosunt vigilatae noctes,
Quid mihi? et tristes sine fine planctus,
Vitaque curis tenuata, quid su¬
spiria longa.
Conscio forsan miserante coelo,
Fata mitescent inimica, reddet
Ullius forsan tibi me mihi te, F3:
Angulus orbis.
Sin meo nullus superest labori
Finis, et dulcem patriam videre
Invidet fatum, dubius nec unquam
Desinet error.
Sum tuus vivens moriensque et ultra,
Nulla fraternum prohibere fata
Nomen, et sanctos poterunt amores
Nulla vetustas.
Te loquar fessus moriente lingua,
Desinens in te mea mens quiescet,
Te, tuos vultus animus vocabit
Voce suprema.
Parvus exili tumulabor urna
Solus, amplexu procul a meorum,
Pulverem forsan mihi non negabit
Hospita tellus.
241