Et damnis subscribo meis, parere coacta,
Si capitis rea, si rerum, si carcere visa.
Dii tantum ne ferte nefas, aut reddite vitam,
Aut letho finite malum, nil iam moror, in me
Fulmina cuncta pluant, meme hostis adobruat omnis.
Tu cui felices promittunt numina cursus [D77]
I pede felici, conantem plurima, turbat
Clamor, et hostili sublatus ab agmine pulvis.
Surge Ducum veneranda domus, foecunda virorum
Bathorea, effaetaeque situm depone senectae,
Stirps aequaeva polo, non in te ferrea sumet
Jus Atropos, donec satiati numinis ira
Desinat, et toti redeat pax pristina regno.
A fforet illa dies, qua mundi sorde secreta
Numen eris, cum perpetui concivis Olympi
Emeritae capies iampridem praemia palmae.
Ipse ego solennis vitta, viridisque corymbo
Suspendam tibi dona tholo, tibi crebra quotannis
Festa coronato procumbet victima cornu.
Mox immortales animantem pectine pugnas
Clanget Atlas, Hyperionios tranabo volatus,
Magnanimum Riphaea citans in praelia Regem.
Oenotriae vos culta plagae, vos Dacia mater
Vos iuga Sarmatiae, vos Pannonis ora loquetur,
Sacraque perpetuis inscribam nomina fastis.
Cresce beata domus, pulchro te pignore ditet
Numen, inabruptoque beet tua gaudia cursu.
Haec ad oloriferi facunda volumina Brentae
Cantabam, vacuus curae, dum Syrius arva
Urit ad aurifluae recubans leve murmur aquai
Dum dulci procul in patria ruit omnia forsan
Bellonae rabies, et barbarus arma fremit Mars. [D8]
Sit satis o superi ter atroci clade piasse
Bella, bis hostiles regali caede sarissas,
Sanguine Danubium Temesinaque castra natasse,
Et foedata duo civili Marte bilustra,
Proh facinus, nec adhuc fraternos condimus enses.