Oldal 216 [216]
OCR
1065 1070 1075 1080 1085 1090 1095 1100 Colloguiis adhibes, guos experientia maior Vel pudor ingenuus, vel adultior imbuit aetas. Non tibi vaniloquos mellita venena, poetas Indulsit rigor ingenuus, sed torva magistri Relligio, ceu numen erat, dicisque facisque: Nil nisi te dignum, multisque imitanda relinquis Mente senex, aevo iuvenis, sub iudice duro Pueritia. Vivitur, et totus patris exploraris ab ungue. Non Polycletaeas ducit sub pollice formas Cera sequax, nec adoptivam sic implicat ulmum Vitis, adhuc infans, nec promptius arbiter artis Linea degeneres emendat linea naevos, Quam patris te lima polit. Non aulica mores Corrupit levitas, non te distraxit hiantem Vel popularis honos, vel pars vilissima rerum Divitiae. Quicquid somnove cibove perisset Pensabas studiis, urges noctesque diesque D: Doctrinam virtutis iter: placet omne videre Praeteritum, fastosque senes, Sophiaeque per hortos Ire retro, fontesque sequi. Nunc Attica mella, Nunc fandi Deus Arpinas, nunc scaena Terenti Voluitur, et quisquis fera contudit arma togatus. Livius hinc, olor Euganeus, sydusque Latinum Os animumque Deo similis Maro. Siccine dulcis Carpis iter Trivium vitae seu rhetoras hauris, Triviales disciplinae. Seu iunctos vates numeris, non monstra iocosa, Non steriles nugas, sed selectissima rerum Colligis hinc atque hinc, nec semper inutile falsum Delibas, apis exemplo, melioraque carpens, Coelesti teneros efformas indole mores. Hine fandi gravis ille lepos, hinc illa beati Ingenii vis, et torrens, seu templa sacerdos Seu terras legatus obis, quam dulce tonitru Ore Periclaeo, vultus animosque silentum Nescio qua Syrene trahis, Rhodopeia rupes Cederet, et cursu crudelis hebesceret Hebrus. Qualis inexhausto fons ubere largus aquarum, Qui non Sole malo, non ullo deficit haustu, Sed stat vena prior, mage sed satur alveus exit. Mox ubi te iuvenem maturior induit aetas, Tum propius spectare Deum, et disquirere causas 214
