Per fas atgue nefas ruiturum culmine vidi.
Nunc alia de gente sacrum qui pascat ovile, [C8
Inveni Davida novum quo rege resurgat
Relligio Stephanum, supera quem sede beare
Iamdudum mihi mens agitat, fatique potestas:
Hunc onus imperii sacris quia distinet armis
Unum illi socium sancto de semine iungam
Bathoreum, nec fas etenim mihi deesse prophetam
Gente pia, crescat dum firma accesserit aetas
Andreas, numenque meum veneretur ab aevo.
Mox ovibus tutela meis, mea templa sacerdos
Rite colat, divumque aris imponat honorem.
Sic urget fatum, sic fert mea sancta voluntas.
Ergo Deo sacer a cunis, et miles Olympi
Vix iter ingressus vitae, vagitibus aras, Infantia.
Ore Deum gestuque Deum exultante vocabas,
(Auspicium) tener amnicolae ceu pullus oloris,
Nondum gnarus aquae natali liber ab ovo
Excursu per stagna brevi pede remigat udo,
Mox fluvii canor, alituum regina natantum.
Hic ubi liberior vitae pia templa petiisti
Dulce parentis onus, tum basia fingere lingua
Liminibus, tunc authori (sic zelus agebat)
Conari votiva Deo, stupefactus anhelat
Spiritus, attonitaque sacros bibit aure sonores.
Crescebas per templa puer, parvusque Sacerdos
Libabas holocausta Deo, seu exiguum far
Donasset seu liba parens, proh quanta voluptas
Inter psallentes sacris astare ministris,
Iussa sequi, niveaque comas obnubere vitta. [C8"]
Non te magnanimi levis indulgentia patris Educatio.
Illecebris solvit tenerum, sed ab ubere sancto
Suxisti cum lacte Deum: nec degener infans
Certabas pietate patri, quam multus in ore
Et Deus, et mundi qui crimina lavit Iesus.
Sic ieiuna novo crescunt plantaria rore,
Sic hiberna seges regelata tepore Favonii
Luxuriat, patrique comes se subiicit aethrae,
Telluremque beat foecundo germine matrem.
Non tibi cum levibus scurris, lixave protervo
Res erat, innocuos vitae, morumque probatos