Oldal 199 [199]
555
560
565
570
575
580
585
Pars secunda. [B7]
Continens itineris rationem, ab urbe Patavio
Cracoviam usque.
Vix sol Euganeas tenui percusserat arces
Lampade: Saxosas Alpes et dura iubemur
Carnorum montana sequi: sonat alipes axis
Pulsibus, atque citi coeunt ad fraena iugales.
Densior interea plebes, crebrique recursus
Vestibulis, haerent hesterni pectore vultus
Hospitis, hic ingens iuvenumque senumque caterva
Palantum, dare summa sacrae iuvat oscula dextrae
Certatim, fervens clamosa per atria passim
Turba salutantum. Quas tu pulcherrime mentes,
Quos oculos, quae corda virum stupefacta ciebas
Mirando? rapit hos aetas, hos charior auro
Praecoqua canities animi, nitor igneus illos
Syderei vultus, et ephebi sancta pudoris
Simplicitas: multi nunquam satiata videndo
Ora tenent, iterumque oculos iterumque reducunt.
Emicat Arctoo Parium ceu numen ab orbe
Sarmaticae lux magna rei, venerabilis alto
Reschius?" eloguio, Latii quantum instar in illo
Numinis, ut cui sponte Pater charissima rerum [B7*]
Credidit, et toto surrexit Roma senatu.
Tales Iliacis optasti Nestoras armis
Bellipotens Agamemno decem: non Orphea talem
Ismaris ora tulit, his belliparens Lacedaemon
Freta viris, nullo circumdedit oppida muro.
Scilicet hoc a te pietas, mansuetaque vitae
Sedulitas, nataeque ad publica commoda vires
Poscebant, totoque vagum iam nomen in orbe.
Quid iuvat in tenebris sterilem producere vitam,
Et tantum vixisse sibi? crepet ille vel ille
Per solium, captet titulos, asarotica calcet,
Venalis quaestu, et populum diducat hiantem:
Tu solida virtute tuis prodesse memento.
Tempus erit, quo maiori te concinet aestro
Musa, nec alpino tantum celebrabere versu:
197