Oldal 171 [171]
2555
2560
2565
2570
2575
2580
2585
2590
Expectant, caesoque fugam meditantur et hoste. 163
Haec alii celebrent, hinc vasta volumina vates
Parturiant, his ferrea vox, centenaque lingua
Aptetur, totusque Helicon consurgat ad Orsa,
Hic languent animi, nulliusque aemula laudis
Mens hebet, et contenta humili virtute remittit,
Hine vinci patimur, parvoque impune sub hoste
Sternimur ignavi, atque hostis crudelia corda
Immites querimur gladios, at inertia nostra est,
Non ira hostilis probri rea, saeviat omnis
Dum superat nunquam mitis Clementia vicit.
O felix virtute tua virtute tuorum
Macte novis Rex auspiciis quae praemia laudum,
Quae votiva tibi dilecta Polonia reddet?
Romanis quernae defenso cive coronae
Talio laudis erant, referenti ex hoste triumphos
Laura serta dabant, spirantesque aere colossos.
Patribus at patriae fanum et delubra dicarunt,
Quae tibi sufficient arae, quae civica fronti
Digna sat est, qui non unum caput aegide fida
Regna, sed et totas redimis cum civibus urbes,
O si quis redeat hodie Maro, si quis Homerus
Ridebit cantata prius delebit ineptum
Nomen et inscribet Stephani nova pagina laudes!
Non unus tibi Pelides, non Annibal unus
Militat, innumerus sequitur tua Scipio signa
Et Fabius, crebroque micant Samsone cohortes.
Non tua luxuriant Eois castra lapillis
Non Arabum myrrha maiotum more, nec auro;
Castrensi cratere bibis, nec noxia nervis 164
Una, sed aut quod sors aut dat locus, inter ovantes
Militiae socios, contentus simplice victu,
Quem condit Natura fame, non arte voluptas.
Nec Venere aut Baccho, sed honestis sobria curis
Aula nitet, vultumque tuo desummit ab ore
Numinis instar es ipse tuis, te praeside miles
Per mare, per flammas, per saxa impune volabit
Centimanum tempe Gygem, tu Cressia monstra
‘Tu reviviscentem ferro, et face conficis Hydram
Unde etiam meriti sperat te regia coeli
In choreas convexa volant, tibi sibilat aether
169