Oldal 171 [171]
OCR
2555 2560 2565 2570 2575 2580 2585 2590 Expectant, caesoque fugam meditantur et hoste. 163 Haec alii celebrent, hinc vasta volumina vates Parturiant, his ferrea vox, centenaque lingua Aptetur, totusque Helicon consurgat ad Orsa, Hic languent animi, nulliusque aemula laudis Mens hebet, et contenta humili virtute remittit, Hine vinci patimur, parvoque impune sub hoste Sternimur ignavi, atque hostis crudelia corda Immites querimur gladios, at inertia nostra est, Non ira hostilis probri rea, saeviat omnis Dum superat nunquam mitis Clementia vicit. O felix virtute tua virtute tuorum Macte novis Rex auspiciis quae praemia laudum, Quae votiva tibi dilecta Polonia reddet? Romanis quernae defenso cive coronae Talio laudis erant, referenti ex hoste triumphos Laura serta dabant, spirantesque aere colossos. Patribus at patriae fanum et delubra dicarunt, Quae tibi sufficient arae, quae civica fronti Digna sat est, qui non unum caput aegide fida Regna, sed et totas redimis cum civibus urbes, O si quis redeat hodie Maro, si quis Homerus Ridebit cantata prius delebit ineptum Nomen et inscribet Stephani nova pagina laudes! Non unus tibi Pelides, non Annibal unus Militat, innumerus sequitur tua Scipio signa Et Fabius, crebroque micant Samsone cohortes. Non tua luxuriant Eois castra lapillis Non Arabum myrrha maiotum more, nec auro; Castrensi cratere bibis, nec noxia nervis 164 Una, sed aut quod sors aut dat locus, inter ovantes Militiae socios, contentus simplice victu, Quem condit Natura fame, non arte voluptas. Nec Venere aut Baccho, sed honestis sobria curis Aula nitet, vultumque tuo desummit ab ore Numinis instar es ipse tuis, te praeside miles Per mare, per flammas, per saxa impune volabit Centimanum tempe Gygem, tu Cressia monstra ‘Tu reviviscentem ferro, et face conficis Hydram Unde etiam meriti sperat te regia coeli In choreas convexa volant, tibi sibilat aether 169
