Oldal 169 [169]
OCR
2470 2475 2480 2485 2490 2495 2500 2505 2510 Nec minus hic audax redivivum Sarmata bellum In cuneos cogit, residesgue redintegrat iras, Ut cum exundantem maternis imbribus Hebrum Aeoliae vivere animae, natat aspera Ihrace Obvia praecipiti vertuntur plana ruina, Non Rhodopen sua saxa tenent, non Ismara sylvae, Deplanat montana furor. Sic additus Hunno Auxiliaris eques fervet face Martis, et acrem Flat sub corde Deum, maternas alveus undas Excludit gremiis, humana per ora cucurrit Ossifragis auriga rotis, pede pressit iniquo Corporeos pontes iacet alta in tabe superba Victima sanguineis spirant vada livida venis, Pars praedae sese accingunt, aut prona supinant Corpora, si vivus quisquam super alitus erret Scrutantes, sopor hos et nox aeterna fatigat, Illi succiduis exspirant lumina venis, Semineces alii ingentes ex ossibus hastas Evellunt, stridunt animae telumque sequentes Aegra cruentatis acclinant corpora bustis, Hi redimunt viles animas, veniamque precantur, Expediuntque sinu laqueos, funesque requirunt Quos hosti nexere prius, pars oblita coeno, Ora latet, sparsae per devia rura cohortes Pacicolis passim fera praeda fuere colonis. 161 Heus animose prius iam nunc miserabilis hostis, Heus miles metuendae, ubi nunc generosior ille Spiritus, ah ubi nunc unctus tot cotibus ensis Et torvi vultus, et scloppi bombus, et ictus, Et manus et laudata tuis cerdonibus hasta? Scilicet is fueras, iuribus qui castra referres Captiva, ignotos Hunnorum ostendere vultus Iuratus dominae, hancne fidem periure reportas? Sic ne tuae spolia ampla legis miser heroinae? Heu demens, quis nunc oculos in morte natantes Comprimet et laceros artus tellure reponet, Heu ubi nunc dilecta tua est, choreaeque iocique? Viscere pascis aves, per vultus orbita currit Dignus es hoc tumulo, hac Virtus te condidit urna Spirantem nimium, atque hostili caede superbum. Nonne fuit satius flexa cervice sub umbra 167
