Oldal 169 [169]
2470
2475
2480
2485
2490
2495
2500
2505
2510
Nec minus hic audax redivivum Sarmata bellum
In cuneos cogit, residesgue redintegrat iras,
Ut cum exundantem maternis imbribus Hebrum
Aeoliae vivere animae, natat aspera Ihrace
Obvia praecipiti vertuntur plana ruina,
Non Rhodopen sua saxa tenent, non Ismara sylvae,
Deplanat montana furor. Sic additus Hunno
Auxiliaris eques fervet face Martis, et acrem
Flat sub corde Deum, maternas alveus undas
Excludit gremiis, humana per ora cucurrit
Ossifragis auriga rotis, pede pressit iniquo
Corporeos pontes iacet alta in tabe superba
Victima sanguineis spirant vada livida venis,
Pars praedae sese accingunt, aut prona supinant
Corpora, si vivus quisquam super alitus erret
Scrutantes, sopor hos et nox aeterna fatigat,
Illi succiduis exspirant lumina venis,
Semineces alii ingentes ex ossibus hastas
Evellunt, stridunt animae telumque sequentes
Aegra cruentatis acclinant corpora bustis,
Hi redimunt viles animas, veniamque precantur,
Expediuntque sinu laqueos, funesque requirunt
Quos hosti nexere prius, pars oblita coeno,
Ora latet, sparsae per devia rura cohortes
Pacicolis passim fera praeda fuere colonis. 161
Heus animose prius iam nunc miserabilis hostis,
Heus miles metuendae, ubi nunc generosior ille
Spiritus, ah ubi nunc unctus tot cotibus ensis
Et torvi vultus, et scloppi bombus, et ictus,
Et manus et laudata tuis cerdonibus hasta?
Scilicet is fueras, iuribus qui castra referres
Captiva, ignotos Hunnorum ostendere vultus
Iuratus dominae, hancne fidem periure reportas?
Sic ne tuae spolia ampla legis miser heroinae?
Heu demens, quis nunc oculos in morte natantes
Comprimet et laceros artus tellure reponet,
Heu ubi nunc dilecta tua est, choreaeque iocique?
Viscere pascis aves, per vultus orbita currit
Dignus es hoc tumulo, hac Virtus te condidit urna
Spirantem nimium, atque hostili caede superbum.
Nonne fuit satius flexa cervice sub umbra
167