Heu gua tum coeli virtus in parte latebas
Heu ubi Relligio fueras, Pietasgue, Fidesgue
Cum vestras impune domos, et fana latrones
Diriperent, ubi sunt tonitrus, ubi fulmen Iesu
Cur non nunc o nunc obscaeno monstra barathro 145
Praecipitas? ubi sunt incendia vindicis aethrae
Aut fortasse sacri tu dedignaris Olympi
Tam viles animas flammis, sed morte pudenda
Damnasti, furiant miseri atque immane minentur,
Dum licet, ut poenas cumulo maiore refundant.
Tempus erat curru quo Sol freta sorbet anhelo Virtutis ad Regem oratio.
Nocturna, et dulci scintillant sidera nictu,
Iamdudum infestos ulcisci certa nocentes
Sera nimis terrae Virtus illapsa, revisit
Magnanimi penetrale duce, seseque videndam
Sublustri ac nocte tulit, cui nube soporis
Oppresso, parvos abrumpere temporis usus
Diva timens, solo radians se lumine prodit.
Illum pervigili volventem mente diurna,
Iam crescens in honore labor, curaeque coquebant:
Ales uti mater, nondum cui pipit ab ovo
Involucer pullus, ventis exposta ferisque
Insomnis secum per noctem plurima versat
Bellua ne chara laniet cum prole parentem,
Aurave nutantem depellat ab arbore nidum,
Acclinata toro, cui sic Dea voce profatur.
Ten’ segni torpere mora, dum Prussia bello
Cingitur, et totam exhaurit delectibus Arcton.
O nimium confise Deo, iam tela facesque
Insultant aris, et ni mea cura resistat
Eruerint enses, et barbarus hauserit ignis.
Surge meus sanguis. Non plura effata minaces
Sicut erat galeata comas, ter bellica rauca
Intorquet, ferale, tuba, quo Sarmatis Arctos 146
Intremuit late et Maeotidos ora paludis.
Protinus ingentes armorum laxat habenas,
Delectus habet, it bello fera tessera signum,
Romulaeique Notho radiant crispante tridentes.
Ut leo Getulus vacua si deses in umbra
Sentiat imbelles antro incursare silenti
Hinnuleos vafrumque suem, non protinus effert