Proh dolor en iterum, nostrigue impune paratus
Absistunt. Sed non adeo vetus excidit ira
Austria vivit adhuc gentesgue timete beatae
Tuque superba novo duce Transilvania faxo.
Faxo non longum parta laetabere pace
Ferro iterum flammaeque sequar non saeva quiescam
Donec eris, tecumque simul mea desinet ira.
Aestuat impatieris et plurima mente volutat
Fingit multa sibi, hinc Hunnorum copula fratrum
Cognatique duces, illinc Mavortia magni
Matthiae virtus agit et prostrata Vienna
Et diadema duplex, huc illuc dividit amens
Consilia, occultet ne dolos, manifesta ne bella
Induat, et Marti sese committat aprico.
Displicet hoc, nugas Stephanus contemnit aviles
Fortibus assuetus, totque innutritus avorum
Exemplis, caelare dolos et vincere furto
Apparat, et totum exhaurit delectibus Istrum. 129
Ergo ubi successit facinus, technaeque repertae,
Opprimit incautos inopino milite fines
Ut cum durat ea conscendens Hellas in alvo
Lassa decennali fraudavit Pergama lucta.
Auditis stupuit Stephanus, nil Marte piandum
Admisit, culpae nil mens innoxia conscit.
Ergo pia causa Divisque instructa secundis
Castra movet ferus vindex, iubet obvia ferri
Signa, sarissa tamque effudit ad aequora pubem:
Tum litui crepuere truces, diffulgurat alte
Romuleusque it ad astra tridens, fluit undique bello
Ungara vis, coryton atrox et tela Valachus
Felle linit, denso stipantur milite signa
Clamor it, ardentesque ducem sepsere manipli.
Tam cito vix praegnans custodes velleris aurei
Natali genuit tellus sata ferrea gleba,””®
Quam Stephanum cinxere sui, dat nomina miles
Obsequio fervent proceres, ipse arduus aureo
Ense rubens eques, et generosa nubilus ira
Fulminat huc illuc, veluti cum fratre retruso
Sublustris tremulum Lunae iubar errat in umbris.
Ad iuga forte truces patrio Gradivus in Haemo