Page 114 [114]
465
470
475
480
485
490
495
500
In puero, unanimique fremunt praesagia voto.
Ergo ubi iam certo signavit limite gressus,
Protinus arma loqui, et saevo praecingier ense:
Iam magno comes ire patri iam viva videre,
Praelia, et Emathio sudare in pulvere gestit,
Temporis impatiens tardi, nimiusque iuventae.
Qualis ubi levibus vix audens fidere plumis, 90
Parvus olor solus, natalibus incubat ovis,
Mox sua materna suffragine brachia tentans:
Reptat humi, repetit nidum, sequiturque parentem,
Luxuriansque fuga, vicina sidit in ulmo;
Hinc aliis, atque hinc aliis sublimia donec
Arripiat tandem, et rauca inter nubila clangat.
O quam saepe patris nimiis successibus amens
Invidit, bellique sibi meliora negari;
Indoluit tacitum, atque herois ignibus arsit.
Prospera sic patris, fertur flevisse Philippi:
Parvus Alexander metuens sibi defore laudum,
Materiem, toties illo referente trophaea
O quam saepe patrem, mixta puer inclytus ira
Vota recusantem nati, cervicibus haerens
Corripuit. Quo nam usque meas pater optime differs
Virtutes? Semperne ignavae degener ulnae
Pondus ero, generis contentus stemmate nudo
Semperne indecoris plangam vagitibus aulam.
Sat pupis nucibusque datum, mihi nempe coaevus
Pellaeus iuvenis Nabathas,'** Pompeius Iberos
Invasit, magni referens cognomen uterque:
Quid iuvat hos animos, et cultum puberis aevi
Degeneri traxisse mora, talesque lacertas;
Heroos nati genitor sic leniit aestus.
Parce rudi nostrae non degener indolis haeres
Virtuti, atque animos opera ad maiora reserva.
Vix primaevus ad huc tria, nec sexennia mensus:
Aggrederis metuenda patri, compesce calores.
Icarus et Phaeton in aquis exspirat uterque, 91
Dum patre plus audent pueri, fiduntque iuventa:
Exue corde metus, veniet mihi crede theatrum,
Quo nimium spectere puer, pretiumque labori.
112