Oldal 106 [106]
OCR
145 150 155 160 165 170 175 180 Ardet Anactorien et sideream Telesippen, Excidit ore Phaon, sordet modo Mnais et Atthis, Est nova cura iecur. Cunctos tibi nutrit amores, Te recinit iam lymphatae nova pectora vates 78 Implentur veteris Phoebi, laetaeque futuris Concipiunt numen, venturaque fata recludunt. Quicquid Amalthaea et veri praesaga Phaennis Quicquid faeta Deis Manto longaevaque Glauci Deiphobe, Herophile et venturi conscia Demo Phemonoe Phytoque et Apollinis aemula Sabbe Et Carmenta parens, quicquid Marpesia fati Dives habet, non iam folio librove loquuntur Ancipites, sed certa refert, sed gutture vivo Spiritus, arcanumque evibrat Phoebade numen. Tu quoque, qui volucres, qui nigra venena, Melampu Novisti, gemino zelatus Apolline mentem Laeta renascenti cecinisti gaudia mundo. Festa coronatae peragunt convivia vitae, Exultant geniale pii per Averna nec unquam Orphea tam magno manes cinxere theatro. Arrident superi, regalia sydera summos Obsedere poli tractus, nec ad ima salubres Abscondunt radios, toto ferus exul Olympo Saturnus rursum Latio latet, occupat orbem Cres heres, flamma radians tonitruque secundo. Ecce novum sidus sinuatis aethere giris Vidit uterque parens longo descendere tractu Illabique domum, et bifido proserpere cornu Ad cunas stupuere simul. Simul igne divino Praesagus flagravit apex radiavit honorus Vertex, innocuae carpserunt tempora flammae Mox sua Ledaei repetunt convexa Lacones. Non satis est superis coeli terraeque marisque 79 Prodigiis fecisse fidem, placet ora videre Infantis, numenque novum convexa relinquens Ingreditur terras venerandi curia coeli. Expediunt sese celeres, vehit aurea magnum Ala Iovem, subeunt Cybeleia lora leones, Sphaera rotat lanum Genii iunxere Molossos. Sithonios Mars fraenat equos, tu tigrides, Euan, Alma Ceres cogit rapidos ad fraena dracones; 104
