Oldal 106 [106]
145
150
155
160
165
170
175
180
Ardet Anactorien et sideream Telesippen,
Excidit ore Phaon, sordet modo Mnais et Atthis,
Est nova cura iecur. Cunctos tibi nutrit amores,
Te recinit iam lymphatae nova pectora vates 78
Implentur veteris Phoebi, laetaeque futuris
Concipiunt numen, venturaque fata recludunt.
Quicquid Amalthaea et veri praesaga Phaennis
Quicquid faeta Deis Manto longaevaque Glauci
Deiphobe, Herophile et venturi conscia Demo
Phemonoe Phytoque et Apollinis aemula Sabbe
Et Carmenta parens, quicquid Marpesia fati
Dives habet, non iam folio librove loquuntur
Ancipites, sed certa refert, sed gutture vivo
Spiritus, arcanumque evibrat Phoebade numen.
Tu quoque, qui volucres, qui nigra venena, Melampu
Novisti, gemino zelatus Apolline mentem
Laeta renascenti cecinisti gaudia mundo.
Festa coronatae peragunt convivia vitae,
Exultant geniale pii per Averna nec unquam
Orphea tam magno manes cinxere theatro.
Arrident superi, regalia sydera summos
Obsedere poli tractus, nec ad ima salubres
Abscondunt radios, toto ferus exul Olympo
Saturnus rursum Latio latet, occupat orbem
Cres heres, flamma radians tonitruque secundo.
Ecce novum sidus sinuatis aethere giris
Vidit uterque parens longo descendere tractu
Illabique domum, et bifido proserpere cornu
Ad cunas stupuere simul. Simul igne divino
Praesagus flagravit apex radiavit honorus
Vertex, innocuae carpserunt tempora flammae
Mox sua Ledaei repetunt convexa Lacones.
Non satis est superis coeli terraeque marisque 79
Prodigiis fecisse fidem, placet ora videre
Infantis, numenque novum convexa relinquens
Ingreditur terras venerandi curia coeli.
Expediunt sese celeres, vehit aurea magnum
Ala Iovem, subeunt Cybeleia lora leones,
Sphaera rotat lanum Genii iunxere Molossos.
Sithonios Mars fraenat equos, tu tigrides, Euan,
Alma Ceres cogit rapidos ad fraena dracones;
104