Oldal 30 [30]
290
295
300
305
310
315
320
325
incubat, atgue oculos passim serit improba nostros!
Mox nostrum agnoscens agmen fulgentiague arma
Christiadum — viri, rapite arma! — hostemque propinquum
insidiis fallamus’, ait. Mox agmine toto
in silvam tacite processit fallere doctus.
Non latuere doli heroem fraudesque Scytharum
Rueberum ingenio pariter, dextraque potentem.
Continuoque acres peditum fortesque maniplos
in latebras primo silvarum immisit et acres
continuit turmas equitum. Tum Turca latebras
cernens detectas, nostrosque invadere tandem
eruit e silvis, aciem Martemque poposcit.
Tum vero signum pugnae clarissimus heros
proposuit noster, tum clangor utrinque tubarum
editur, horrisono mugit nemus omne fragore.
Pugnatur, caelumque boat clamore virorum.
Quisque ferit ferro ac hostem pro viribus urget.
Difficile est dictu, dextra quos misit ad Orcum
Carolus insignis ferro, quos stravit arena.
Cornipede ipse volans semper praecesserat agmen B3"
caedendo. Passim tolluntur in aethera nubes
pulvereae, passim sternuntur corpora ferro
turbatis cuneis. Celeri pede terga dedere
tum subito Thraces, et vexilla minantia terrae
iecerunt parmas clypeosque graves. Fuga cunctos
invasit, tremuitque pedum cursu excita tellus.
Ipse citus noster fugientibus ingruit hastam
miles, et ense caput citus abstulit, atque cruore
perfusum penitus truncum tellure reliquit.
Tum vincti fuerant vinclis proceresque ducesque
heroum magno ac alto qui sanguine nati.
Interea cessit nostris victoria Martis.
Laetitia magna captorum vincla soluta.
Taurorum pecudum quoque caetera praeda reducta est,
laeta statim penitus pertentant gaudia mentem.
Laeticiam volvunt animo, nova gaudia mentis
omnibus assurgunt, emittunt pectore luctus,
non secus, ac si quis media de morte fuisset
exemptus, raptus mediis vel in ignibus ardens.
Talis ubique fuit luctus, pavor et timor ante!
Ergo tibi, Ruebere, baro clarissime, laudes
29