Oldal 153 [153]
III.
Ludovicus Odaxius Angelo Politiano suo s. d.
1. Nisi mihi de liberalissimis moribus et humanissimo ingenio tuo con¬
staret, hanc nuper ad te scribendi provinciam non desumerem, potiusque
in antiquo silentio persisterem. Mirum enim tibi fortasse videbitur cur
ego, tecum exigua admodum et quattuor horarum spatio contracta fa¬
miliaritate devinctus, qui plurimas tribus abhinc annis ad te scribendi
occasiones omiserim, quas undequaque aucupari debueram, nunc ad te
potissimum scribere voluerim, meamque (ut opinor) vel temeritatem
incusabis, quod nunc scribam, vel negligentiam, quod antehac non scripse¬
rim. Caeterum quia, non tam ex aliorum sermone quam ex mea opinio¬
ne, mihi persuasi te eum esse qui omnes tibi ac virtuti tuae deditos
nullo unquam tempore reiiceres, eapropter has nunc ad te literulas amo¬
ris duntaxat atque observantiae in te meae testes esse volui, quas ob su¬
bitam opportunitatem cuiusdam istuc proficiscentis exaravi. Quanquam
igitur me prorsus ab omni vel ignavia vel rusticitate praeteriti silentii non
excuso. Spero tamen fore ut reliquum meum erga te studium boni con¬
sulas. Nam praeter hanc scribendi diligentiam qua ego iam pridem initam
Patavii familiaritatem confirmare debui, nullum a me cum benivoli tum
observantis amici officium praetermissum puto. Siquidem a superioribus
annis, quo primum tempore tua mihi vel doctrina vel humanitas inno¬
tuit, fui semper honorum ac dignitatis tuae studiosissimus, ac saepissime,
cum apud alios eruditissimos viros Venetiis et Patavii, tum hic apud
principes meos, de te sum honorificentissime locutus, effecique (ut opinor)
praeconio meo ut claritati tuae maius quippiam splendoris adderetur.
Quo fit ut non dubitem me abs te in eorum amicorum numero collocari
posse qui (ut Isocrates tuus asserit) non tam praesentes amicos veneran¬
tur quam absentes etiam amplectuntur. Principes sane mei, quibuscum
de te frequentissimum sermonem habui, de moribus atque eruditione tua
optime ac magnifice sentiunt.
2. Quid ita? Quia ego in eam opinionem adductus sum ut existimem
eum te fore qui literarum studiosis emolumentum tibi vero gloriam im¬
mortalem sis allaturus. Cuius rei periculum fecisses, si una cum praestan¬
tissimo discipulo tuo Roma discedens superioribus diebus Urbinum ex
condicto venisses. Expectatus enim et plus quam dici possit desideratus
venisses. Quod si me nudius tertius audire potuisses de te verba facientem
una cum Mino Bononiensi sedecimviro, homine (me quidem opinione)
plurimi faciendo, si nobilitatem, si divitias, si liberalitatem morum, si
151