Oldal 81 [81]
OCR
gratam guandam, ut speravi, novitatem. Nec autem putabam fore ut, cum Vergilius, acerrimi vir iudicii, versus aliguoties Homeri vatis exemplo caudam trahentes effinxerit, non etiam mihi tale guippiam, praesertim Graeca vertenti, concederetur. Ouocirca versiculos feci de industria, prominuli guasi ventris, gui medii pedem guaterna tempora superantem caperent ex argumento rtpoKoı\iovg appellatos, qualis apud Homerum, puta, sit ille, IIATPÓKAov rodéwv ávöporfjrá Te Kai UÉVOS A 4. Sed guoniam guod ego studio novitatis guaesiveram syllabarum scilicet ignorantioni plerigue tribuebant, mandavi statim guibus maxime potui amicis, ad guos ulla modo exemplaria pervenissent, ut versiculos eos, velut in guadram, redigerent ad hoc exemplum: luce feri, nam lux superis gratissima divis et item: O puerae emicuit rubor (haud mora) matutinus. Cuius enim stultitiae, vel cuius potius improbitatis fuisset agere diutius etiam bonam fabulam quam continuo populus exsibilaret? Itaque magnopere a te peto, cures mihi primo quoque tempore, non ausim dicere tua, sed scholastici alicuius manu, locum sic utrunque, in omnibus quotquot istic erunt exemplaribus, emendandum. Nam ut tibi potestas venalium quoque fiat, ipsi continuo per literas cavebimus. 5. Iam vero, quod ’liquentibus’ prima correpta dici vix permittis, equidem in eo Vergilium sequebar, cuius illa certe sunt notissima: principio coelum ac terras camposque liquentes et ignemque horribilemque feram fluviumque liquentem. Nec me fallunt ’aut cum liquentia mella’ sic apud eundem posita ut quantum scilicet in tempore, tantum sit in intellectu discriminis. 6. Sed et ’orichalcum’ brevi secunda dictum reprehendis, quae tamen syllaba diphthongo notatur. Ad hoc: illo ipso quem tum locum interpretabar, obt’éc Opeixadkov dixerat Callimachus, unus mihi tum quidem prae cateris sequendus, quanquam alias quoque gravissimus auctor. Nam quod Statius aliter usurpat, iure suo, videlicet una diphthongum lite79
