Sed nunc ingenii gui prodit fetus in auras,
Ille loco cari — crede — nepotis erit.
Interea cultos generas dum pectore fetus,
Vive — precor — longos cara propago dies.
Ingenii ut possis gaudere nepotibus, atque
Laudibus a sera posteritate vehi.
Multum, crede mihi, debent iuvenesque senesque
Seraque posteritas, Valeriane, tibi.
Qui memori Musa condis monimenta virorum,
Non secus ac succum sedula condit apis.
Te doctum fidumque virum cui sedulitate
Iam decus et virtus lausque parata manent,
Non nostrum est spreto et tenui modulamine laudis
Commendare omnibus atque malis.
Surge cito, Colacine — precor — tu carmine lauda
Discipulum, qui sic te et tua scripta colit.
Surge cito, venerande parens, fac carmine nato,
Cuius virtutis pectore regnat amor.
Tam celeri cursu transibunt cuncta, sed horum
Quae liber hic servat, fama perennis erit.
Georgius Fabricius Chemnicensis
Dicebat puero, clarus pietate Melanchthon:
Disce bona imparibus iungere verba modis.
His Domino grates ut possis dicere Christo,
Et sanctas dulci voce referre preces.
Neve mali studiis possint impune nocere,
Ingenii ut timeant libera tela tui.