Oldal 303 [303]
85
90
95
100
105
110
115
120
Nostra docet recte grammata sancta scholae.
Argolicam melius si vis cognoscere linguam,
Huc misit doctos Graecia docta viros.
Carmina divini modulans decantat Homeri
Unus et Hesiodi concinit alter opus.
Hic quoque naturae fulgent mysteria membra,
Quo finxit Dominus scilicet ista modo.
Quos tibi si dulces pergam pertexere fructus,
Ilias est operis magna futura mei
Corporis hoc etiam mediocris tempore pastus,
Esse solet, ventris si tibi cura tui
Nonnunquam caules coctis cum lentibus assunt.
Hausta solet duram pellere lora sitim,
Si qua dies panem communi farre paratum
Non habet, en pueri plena canistra ferunt.
Pinguia cum lardo farcimina nostra culina
Torreri numquam non videt igne micans.
Indurata mihi nec desunt quandoque pruna
Rustica sollicita quae dedit ipsa manu.
Talibus officiis, si nunc optatus adesses,
Hic animum vellem demeruisse tuum.
Sique serena mihi vultu fortuna favebit
Omnibus in rebus tu mihi frater eris.
Tu modo delicium nostrum cordisque voluptas,
Irrita ne fiant fac mea vota vide.
Nostra duos capiet concordi foedere iunctos
Mensa, locum Burdin si remeabit habet,
Officium missi cui muneris ante rependam,
Non fessos cernam quam retulisse pedes.
Haec quoque carminibus tibi non reticenda putavi,
Scilicet et nummos hic aliquando dari.
»Paupertas etenim quam commoda plurima praestat,
Contentus paucis qui studet esse potest
Dedita deliciis non est me iudice vita
Digna sopho, talem qui fugit, ille sapit.”
Viscera difficili esurie mea quando premuntur
Ingenio possum commodiore frui.
Esuriens ieiuna tamen non fecit Homerus,
Sed ieiuna satur carmina quisque facit.
301