Aller au contenu principal
mobile

L'Harmattan Open Access platform

  • Rechercher
  • OA Collections
  • L'Harmattan Archive
Françaisfr
  • Englishen
  • Deutschde
  • Magyarhu
S'identifierS'inscrire
  • Présentation du journal
  • Page
  • Texte
  • Métadonnées
  • Découpage
Aperçu
022_000070/0000

Contempler L’infini

  • Aperçu
  • PDF
  • Afficher les métadonnées
  • Afficher le lien permanent
Title (EN)
Contemplating Infinity
Field of science
Irodalomelmélet, összehasonlító irodalomtudomány, irodalmi stílusok / Literary theory and comparative literature, literary styles (13021), Filozófia, etika és vallástudományok / Philosophy, Ethics and Religion (13030), Nyelvészet / Linguistics (13024)
Series
Collection Károli
Type of publication
tanulmánykötet
022_000070/0043
  • Présentation du journal
  • Page
  • Texte
  • Métadonnées
  • Découpage
Page 44 [44]
  • Aperçu
  • Afficher le lien permanent
  • JPG
  • TIFF
  • Précédente
  • Suivant
022_000070/0043

OCR

ADRIANO OLIVA infini. Même la béatitude céleste après la mort, dont jouira l’homme du fait de voir Dieu, bien infini, sera elle aussi infinie par participation, car, considérée en elle-même, elle comprend tous les biens qui sont participables pour l’homme!. La supposition que des infinis créés puissent exister réellement («in actu ») est prise en considération, entre autres lieux, dans le Quodlibet XII, où Thomas affirme que cela pourrait être logiquement possible et non contradictoire avec l'infinité de Dieu, car un infini créé n’est infini que sous un seul aspect, qui est d'ordre accidentel, et fini sous les autres (le feu pourrait être infini, dit-il, quant à sa quantité, mais il est fini et bien déterminé quant à son espèce), Dieu, en revanche, est infini absolument et sous tous les aspects. Mais, ensuite, considérant, en théologien, la manière dont Dieu crée les êtres par son Verbe, Thomas exclut que cela puisse être réalisé, étant donné que l’accident « quantité » est une conséquence de la forme, qui est ce qui limite*. Dans la q. 7 de la I Pars et dans le Quodlibet IX, à partir de raisons métaphysiques, Thomas montre qu’un corps naturel et même un corps mathématique ne peuvent être infinis en acte selon la grandeur”. Il n'exclut cependant pas la possibilité d’un temps et d’un mouvement infinis**. Cette position est cohérente avec celle que Thomas soutient, contre l’ensemble de ses contemporains, quant à l’impossibilité de prouver bien de saint Thomas: l’article sur l'infini en acte est à lui seul probant », Archives d'histoire doctrinale et littéraire du moyen âge, 22-23, 1947-1948, p. 145-185. 3 In I Sent., d. 44, q. 1, a. 3, ad 5m (ed. P. Mandonnet, p. 1023). A propos de la connaissance bienheureuse de Váme du Christ, V. III" Pars, q. 10, spéc. a. 2 et 3 (ed. Leon., t. 11, p. 149-153). 32 « Ad secundum dicendum quod esse aliquid infinitum actu posset suspicari ex primo aspectu quod esset inpossibile, quia sequeretur illud esse equale Deo. Set hoc non sequitur, quia ei quod est infinitum omnibus modis non adequatur illud quod est infinitum uno modo: dato enim quod esset ignis infinitus secundum magnitudinem, non adequabitur Deo, quia, etsi sit infinitus ignis in quantitate, tamen est quid finitum specie, Deus autem omnibus modis est infinitus. Cum ergo queritur utrum sit possibile Deo facere aliquod infinitum in actu, dicendum quod non. Potencie enim agentis per intellectum aliquid repugnat dupliciter : uno modo quia repugnat potencie eius; alio modo quia repugnat modo quo agit. Primo modo non repugnat potencie Dei absolute, quia non implicat contradictionem. Set, si consideretur modus quo Deus agit, non est possibile: Deus enim agit per suum intellectum et per Verbum, quod est formatiuum omnium; unde oportet quod omnia que agit sint formata. Infinitum autem accipitur sicut materia sine forma, nam infinitum se tenet ex parte materie. Si ergo Deus hoc ageret, sequeretur quod opus Dei esset aliquid informe, et hoc repugnat ei per quod agit et modo agendi, quia per Verbum suum omnia agit, quo omnia formantur » Q. de quolibet, XII, q. 2, a. 2 [3] (éd. Leon., t. 25, 2, p. 400, l. 1-28); V. aussi I“ Pars, q. 7, a. 3, resp. (éd. Leon., t. 4, p. 75-76). 33 Je Pars, q. 7, a. 3, resp. (éd. Leon., t. 4, p. 75-76). V. aussi Q. de quolibet, 1X, q. 1, a. un. [1] (éd. Leon., t. 25, 1, p. 87-90). 32 Je Pars, q.7, a. 3, ad 4m : « Ad quartum dicendum quod motus et tempus non sunt secundum totum in actu, sed successive : unde habent potentiam permixtam actui. Sed magnitudo est tota in actu. Et ideo infinitum quod convenit quantitati, et se tenet ex parte materiae, repugnat totalitati magnitudinis, non autem totalitati temporis vel motus: esse enim in potentia convenit materiae » (éd. Leon. t. 4, p. 76). AQ ¢

structurelles

Custom

Image Metadata

Largeur de l'image
1867 px
Hauteur de l'image
2671 px
Résolution de l'image
300 px/inch
Taille du fichier d'origine
1.28 MB
Lien permanent vers jpg
022_000070/0043.jpg
Lien permanent vers OCR
022_000070/0043.ocr

Links

  • L'Harmattan Könyvkiadó
  • Open Access Blog
  • Kiadványaink az MTMT-ben
  • Kiadványaink a REAL-ban
  • CrossRef Works
  • ROR ID

Contact

  • L'Harmattan Szerkesztőség
  • Kéziratleadási szabályzat
  • Peer Review Policy
  • Adatvédelmi irányelvek
  • Dokumentumtár
  • KBART lists
  • eduID Belépés

Social media

  • Facebook
  • Instagram
  • LinkedIn

L'Harmattan Open Access platform

S'identifierS'inscrire

Connexion utilisateur

eduId Login
J'ai oublié mon mot de passe
  • Rechercher
  • OA Collections
  • L'Harmattan Archive
Françaisfr
  • Englishen
  • Deutschde
  • Magyarhu