Oldal 253 [253]
OCR
255 260 265 270 275 280 Egisti pulchrum summis in honoribus aevum: Vicisti invidiam meritis, virtutibus hostem, Aspera nec fregere nec inflavere secunda: Invicto placidas urbes heroe replesti, Magnanimos duris sociasti Sarmatas Hunnis. Non in te morti, non in te ius erit ullum Atroci invidiae, aut victi tua terga videbunt. Numen es: huc attolle oculos, agnosce parentem: Illa ego sum, duce qua quondam sociaque laborum Quaesiisti decus aeternum immortalibus actis, Chara tibi ante omnes Virtus, operumque ministra Tantorum, vitae requies, comes unica mortis. Ergo age Diis genitam hanc, dignam melioribus oris Redde animam, divumque volens te coetibus infer Stephanus in numerum Mecum inter superos aevo fruiture beato, Deorum relatus. Et iam terra vale: Largo sic fata sopore Membra rigat. Tunc quicquid erat mortale caducumque Exuitur, dolor, et curae labesque recedunt Corporeae, par illa Deo, nata illa Deo mens Sordibus eluitur. lam sese agnoscit imago Br Authoris syncera Dei: Volat alitis instar, In nubem, et qua lactiferi patet area circi, Intrat, et aeternum Diis se immortalibus aequat. Dive parens, te nunc stellantis Regia caeli Aeterna beat ambrosia, assessuque Deorum, Inter et heroas felix conviva minores Exultas, ridesque tui ludibria busti: Nos inimicitiae, insidiaeque, iraeque sequuntur: Hinc Moschus premit, hinc Oriens denunciat arma, Civiles inter gladios fera saevit Erinnys. 17. Monodia, ad tumulum eiusdem divi regis S[tephani] B Quo fessum quaerimoniis Declinem caput? Hei, quibus Meme luctibus obruam? Hei dolor dolor. 251
