Oldal 186 [186]
195
200
205
210
215
220
225
230
Auspiciis fundata meis, cum Rege sub uno
Tranguillo placidae florebant foedere gentes.
Omnibus una fides et religione sub una
Aurea securi peragebant otia reges.
(Flebile) sed postguam fidei discrimine terras
Subvertit Germana lues, pia foedera mundus
Abscidit, et totas in me Septentrio vires
Vertit, et heu miserae confodit viscera matris.
Me duce dedidicit cultus Europa profanos,
Nunc odiis bene facta luo, nec mitior illos
Poena manet, sontes Erebus premit et duce nullo
Praecipites novus error agit, poenasque rependunt.
Ex illo fidei vestra rarissimus Arcto
Accessit socius, Romanumque auxit ovile.
Spes mea solus eras, et tu quoque deseris heu heu.
Certe ego te dignas peregrino marmore sedes
Fingebam, muros animo complexa futuros,
Ardua pulsabant operosae sydera moles.
Riphaeas utrinque acies et Atlantica bella
Celabam, patrui veteres ab origine pugnas,
Haeccine vana forent, et mens cadet irrita voti?
Plura locuturam lachrymae oppressere profusae: [A8"]
Ille refert: Non te non te mea desero Roma, Responsio.
Sed patrui mandata sequor: prius aetheris almi
Tucundum iubar, et vitae pater abnuat usum;
Quam pietas, quam sancta tui veneratio cultus
Et constans moriatur amor. Si barbara vincis
Pectora, semiferasque doces mansuescere gentes:
Quid quos sancta prius Christi patientia fregit?
Seu nova seu veteris percenseo temporis acta:
Te duce nil nisi dulce iugum, nisi grata potestas
In commune salus, atque aurea floruit aetas.
Te sequor, en adsum socius terraque marique
Bathoreus, nostros in quoslibet accipe casus
Conatus, et pacta fide stabilita perenni.
Te propter Syriae validos superabo vapores:
Te propter gelidos subter durabo Triones.
Aeternum vos o colles et Tybri valete, Valedictio.
Tybri Latinorum quondam tot macte trophaeis,
Tybri per Hetruscos placido qui murmure saltus
Laberis, ingentemque secas veter Albula Romam.
184