Oldal 167 [167]
OCR
2390 2395 2400 2405 2410 2415 2420 2425 Agminis, et gua tela rigent densissima tendit Qua flammas, et saeva videt tormenta rotari. Sternit humi sese cautus, maiorque resurgens Perfurit intentasque ferox diverberat hastas Quaque ruit, nymborum aut hiulci fulminis instar Obvia cuncta metit gladio, atque immane minatur. Nunc pedes infrendens pediti, nunc acer anhelos Miscet agens hastis equites fervescit ubique Martis opus, moestas roseus rigat imber arenas. Illinc non acies iustae, non dextra virilis Rem gerit, insani furiunt per inane molares, Pila pluunt, densus iaculis obtexitur aer, Committuntque globis ictus, atque eminus instant, Sors peragit virtutis opus, clamoribus hostem Non dextra, non ense premunt. Crebescit acervus Caesorum, hic patitur, gerit alter bella satelles. Hic medias inter strages, dum praelia saevus Asperat, et fessas animat dux Ungarus alas? 158 Casus Michaelis. In caput ingenti muralis turbine massae, Obruitur, cadit infelix, sortemque nefandam Ingemit, obscoenosque animam exspiravit in ignes. Agnovit gemitum pater, et ter ab aethere summo Iuppiter intonuit, ter et aegide pectora plausit, Turbatur, poscit iuga, Bellonamque morantem Increpat, atque fremens superum rapit agmen in aequor. Interea afflavit fessos meliore iuventa Pannonios, addit vires, atque aggerat iras. Incaluere Deo heroes, per et obvia pila Per flammas impune ruunt, Laxantur late cunei, crudescit ubique Pestis, hebet vindex tot adactus molibus ensis, Nec mora, nec requies, furor undique et undique ferrum, Crescit amor caedis, crescit preciosior auro Torrentis ritu sanguis, natat acer in alta Tabe pedes, gaudet stagnare cruoribus agros Caede tegi cuncta, et vivos desaevit in artus. Ut cum exultantem Massyla caede leonem, Setigeri videre sues, atque agmine facto Invasere ferum, propriusque accedere tentant 165
