Oldal 167 [167]
2390
2395
2400
2405
2410
2415
2420
2425
Agminis, et gua tela rigent densissima tendit
Qua flammas, et saeva videt tormenta rotari.
Sternit humi sese cautus, maiorque resurgens
Perfurit intentasque ferox diverberat hastas
Quaque ruit, nymborum aut hiulci fulminis instar
Obvia cuncta metit gladio, atque immane minatur.
Nunc pedes infrendens pediti, nunc acer anhelos
Miscet agens hastis equites fervescit ubique
Martis opus, moestas roseus rigat imber arenas.
Illinc non acies iustae, non dextra virilis
Rem gerit, insani furiunt per inane molares,
Pila pluunt, densus iaculis obtexitur aer,
Committuntque globis ictus, atque eminus instant,
Sors peragit virtutis opus, clamoribus hostem
Non dextra, non ense premunt. Crebescit acervus
Caesorum, hic patitur, gerit alter bella satelles.
Hic medias inter strages, dum praelia saevus
Asperat, et fessas animat dux Ungarus alas? 158 Casus Michaelis.
In caput ingenti muralis turbine massae,
Obruitur, cadit infelix, sortemque nefandam
Ingemit, obscoenosque animam exspiravit in ignes.
Agnovit gemitum pater, et ter ab aethere summo
Iuppiter intonuit, ter et aegide pectora plausit,
Turbatur, poscit iuga, Bellonamque morantem
Increpat, atque fremens superum rapit agmen in aequor.
Interea afflavit fessos meliore iuventa
Pannonios, addit vires, atque aggerat iras.
Incaluere Deo heroes, per et obvia pila
Per flammas impune ruunt,
Laxantur late cunei, crudescit ubique
Pestis, hebet vindex tot adactus molibus ensis,
Nec mora, nec requies, furor undique et undique ferrum,
Crescit amor caedis, crescit preciosior auro
Torrentis ritu sanguis, natat acer in alta
Tabe pedes, gaudet stagnare cruoribus agros
Caede tegi cuncta, et vivos desaevit in artus.
Ut cum exultantem Massyla caede leonem,
Setigeri videre sues, atque agmine facto
Invasere ferum, propriusque accedere tentant
165