Oldal 147 [147]
OCR
1635 1640 1645 1650 1655 1660 1665 Non nisi deiecto possederat aethera patre. Ecce mei Ihraces bello peperere tenentgue Quantum non audax Macedo, non aspera Persis Non Medi videre suum, gentemque tuebor Donec ad ignavam solvat pax pigra quietem. En qui victrices aquilas utroque sub axe Romani mea progenies per bella tulerunt Desidis ingrati sectantes otia vitae: Principia heu iterum refluunt in parva. Sed et tu Hunne meus sanguis victricia nonne per arma Ardua deiectis scandens Capitolia Gotthis Supplicis ante pedes vidisti colla Senatus. Et nunc ecce tuos vix ausi cernere vultus Bella cient, ego si veniam: sed mitto furorem. I Virtus, en cornipedem, non ocior ullus Virtus in auxilium decernitur. Hoc bellive, domive meo stabulatur in Haemo. Huic consanguineus qui me vehit, heus age Terror Huc adverte ferum, viden’ ut flat, et ut pede plaudit Ambo pares animis uniusque indolis ambo Et Borea de patre sati, illi nomen Aello Huic Pyrous, vis alterutrum, sed pronior ille Quod si tela micent strictos diverberat enses Sicubi fraena cites rapidos, pede praeterit Euros.””” Eia bonis avibus Virtus, ego Persida visam,””* 132 ‘Tu sat eris Dacas anima, dispone maniplos Signa fer ipsa manu Lunataque cornua diduc, Fac peditem praecedat eques, pugnamque lacessat, Pone pedes quadratus erit, mox tertius ordo Tetrarchas primosque ducum regnique Quirites Atque cor imperii Regem vehat, hunc age densae Heroum soboles, et inexpugnabile vallet Munimen peditum, ut quisque est acerrimus armis Prima terat belli, rudes sistat ad ultima vulgus. Et meministin’ adhuc qua struxerat arte phalanges Corvino comitante truci, saevissimus armis Pannoniis lagellonides, cum impegit in ortus Corniger Hebre tuos Rhodopes iuga fregit et Hellen.”” Non illum Mahometus atrox, non noster Amurath?*° 145
