Cum subito trabeas regni fascesgue parentum
Praeferri videt et plausus fervere benignos.
Obstupuit primo obtutu, mox undigue patrum
Circunfudit ovans iuvenem chorus, undigue miles
Agglomerans dominum submisso poplite adorat.
Hic veneranda senum facies, hic purpura supplex
Obliguat cum voce pedes, hunc septa domorum
Hunc urbes, fora templa lares et rura loquuntur.
Fatali invitant solio, gravitate modesta
Renuit hic fasces, et onustos temnit honores Stephanus Princeps
Flent miseri, tenduntque manus miseratur et heros Transilvaniae.
Excussaeque viro lacrymae, subit exulis umbra
Pannoniae, Pietas, dolor atque domestica damna 126
Invictum fregere animum, Virtusque fatigans.
Concedit fato, et patriam spe divite complet.
Tlicet aeterno solvit se Dacia luctu,
Atrati periere dies Metanaea recedit
Rostra fremunt votis, resonant proscenia plausu,
Luxuriant querceta favis, Astraea relinquens
Autumni portas, innoxia secla reformat,
Qui prius afflictae damnarant taedia vitae
Iam gaudent vixisse senes, iam virgo revisit
Libertas populos, Pietas, castaeque sorores
Deseruere populos, placidaque impune per urbes
Discurrunt, hymnis et dulcisono modulatu
Hiscit humus, veteres Clementia mitigat iras
Pax hebetat gladios, tristes Sapientia Musas
Excitat e tenebris, Virtus et gloria magnis
Heroos acuunt animos, Concordia regnat
Impia carnificis cessant augmenta tributi.
Ipsa senescentes alta cervice luventas
Instaurat leges, Probitas cum fratre Pudore,
Paxque parens, et cana Fides, et Gratia nuda
Plaudunt per populos, iterum vetus aurea cudit
Secula Saturnus, rursum rediere triumphi
Corvini patris, et tersa rubigine putri
Armipotens priscis infloruit artibus Hunnus.
Ut Phaethonteae relegens monimenta ruinae,
Et laceros Sol torvus equos, postquam egit herili
Infraenem Pyroenta manu, natique recepit
Lora parens, iterum casta illa modestia coeli