Oldal 129 [129]
OCR
960 965 970 975 980 985 990 995 Fata modum invenient. Seu te maturum regni ad fastigia tollam, Seu privatus eris, semper cum Pallade casta, Me propone tibi, guod si te praeside gentes, 107 Indigeant, accede Deis, et publica semper Commoda mente tene, procul exitiosa voluptas Absistat, fugiat luxus sapientia regnet. Nilgue nisi sanctum sancta dominetur in aula. Nunc tibi ne magni desit custodia patris, Utque rudem possis imitando fingere vitam Protinus ingentem Varadini antistitis”' Ingredere hunc exemplar habe, et vice patris honora, Dum teneras lanugo genas iuvenilis inumbret, Eia igitur dilecte puer per sydera iuro, Nil etenim mihi cum Stygiis, per et inclyta gesta Pollicitis maiora dabo, virtutibus orbem Explebo, inscribam superis, eris indiges aethrae. Dixit, et amplexus pueri Dea laeta petivit Dulcis, et in tenuem post basia vanuit auram. At Stephanus magni fatalem Praesulis aulam Ingreditur ducente Deo, certusque futuri Obfirmans duris animum, se caetibus infert Heroum, et tantas docilis puer imbibit artes, Maturam nec dum prodit lanugo iuventam, Qualis ab Oebalia respirans gymnade Pollux," Flore genae iucundus adhuc, et pulvere pulcher: Qualis Olympiacam viridis petit Elin ephebus, Primitiasque Iovi vovet hoc apparuit ore Troilos, et coma purpurei non saucia Nisi. Quis Xenophon divine tuos mihi tyro labores Dinumeret: quae lingua tuae praeconia vitae, Explicet? ut Martis parvus bellator anheli, Cruda rudimenta in teneris exegeris annis. 108 O quoties iuvenis cunctis mirantibus udo, Contectus sagulo clypei aestivavit in orbe, Carpathiasque nives, et iniqui flabra Bootae Nil aestus hyemi suae memor, nil imbris, et aurae Pertulit ultra annos teneri tam prodigus aevi aulam: 127
