Oldal 129 [129]
960
965
970
975
980
985
990
995
Fata modum invenient.
Seu te maturum regni ad fastigia tollam,
Seu privatus eris, semper cum Pallade casta,
Me propone tibi, guod si te praeside gentes, 107
Indigeant, accede Deis, et publica semper
Commoda mente tene, procul exitiosa voluptas
Absistat, fugiat luxus sapientia regnet.
Nilgue nisi sanctum sancta dominetur in aula.
Nunc tibi ne magni desit custodia patris,
Utque rudem possis imitando fingere vitam
Protinus ingentem Varadini antistitis”'
Ingredere hunc exemplar habe, et vice patris honora,
Dum teneras lanugo genas iuvenilis inumbret,
Eia igitur dilecte puer per sydera iuro,
Nil etenim mihi cum Stygiis, per et inclyta gesta
Pollicitis maiora dabo, virtutibus orbem
Explebo, inscribam superis, eris indiges aethrae.
Dixit, et amplexus pueri Dea laeta petivit
Dulcis, et in tenuem post basia vanuit auram.
At Stephanus magni fatalem Praesulis aulam
Ingreditur ducente Deo, certusque futuri
Obfirmans duris animum, se caetibus infert
Heroum, et tantas docilis puer imbibit artes,
Maturam nec dum prodit lanugo iuventam,
Qualis ab Oebalia respirans gymnade Pollux,"
Flore genae iucundus adhuc, et pulvere pulcher:
Qualis Olympiacam viridis petit Elin ephebus,
Primitiasque Iovi vovet hoc apparuit ore
Troilos, et coma purpurei non saucia Nisi.
Quis Xenophon divine tuos mihi tyro labores
Dinumeret: quae lingua tuae praeconia vitae,
Explicet? ut Martis parvus bellator anheli,
Cruda rudimenta in teneris exegeris annis. 108
O quoties iuvenis cunctis mirantibus udo,
Contectus sagulo clypei aestivavit in orbe,
Carpathiasque nives, et iniqui flabra Bootae
Nil aestus hyemi suae memor, nil imbris, et aurae
Pertulit ultra annos teneri tam prodigus aevi
aulam:
127