Dum Nothon Auroramque simul Solymannus ad arma
Evocat, ignavus molli cum milite princeps,
Pocula siccabat, marcentes cautior hostis
Oppressit, turpi Rex? helluo mersus in unda:
Ardua nostra via est, fateor, nec fallere nobis
Convenit, ast ingens superat dispendia merces,
Et nosti ut nunquam parvo tam magna parentur
Conatu, si maternis haesisset in ulnis,
Aeacides, si deliciis uxorius Hector
Fluxisset, si servili nevisset in aula
Alcides, si non ingens errasset Ulysses,
Quis cineri superesset honos? vix nomen inane 106
Haessisset terris, Iri, fratresque Gygantum,
Pulsassent bruto genitalem pectore tumbam.
Quare age iam in primis o me mihi charior annis
Magne puer. Si te sancti reverentia patris,
Si decus aeternae accendit venerabile vitae,
Me sequere, et tantis iam nunc sis aemulus orsis.
Carpe breves aevi flores, docilemque premendo,
Finge animum donec rudis, et tractabilis aetas:
Mitescit facili cultu, ne deside somno,
Ne vano torpesce situ. Si bella requirat
Publica res primus suade, tu primus in armis
Appare, prospera lente cunctare sed aere
Martia tunc dulces abrumpat buccina somnos,
Nec freta, nec scopulos, nec hiulci fulminis iras
Defuge pro populo, Meroes calcabis arenas
Solstitio, Bruma Scythiam, tropicosque Triones.
Si par es celera pugnam, sin hostibus impar
Conatus elude suos, et castra salubri:
Pone loco vallo fossis, atque aggere muni,
Eque minus pugna, saepe ut sine sanguine vincas,
Pons Coclis?" ars Fabii Muti? te flamma docebit.
Ut sis inferior nullus, nec Marte, nec arte
Maiores aequare, pares superare labora
Maior in adversis niteas, et vince ferendo
Fortunam, in dubiis neu unquam defice rebus.