Oldal 26 [26]
OCR
125 130 135 140 145 150 155 160 sustulit, ac late circum loca sulfure taetro fumarunt. Traxere viros praedaque potiti, immanes Turcae, iam iam cessura furori omnia sperarunt, foedarunt corpora ferro. Heu heu! quis cladem tam tristem tamque nefandam exponat verbis? lachrimis sat funera plangat? Haec medio amplectens natum quem pectoris instar dilexit, subito cervici imponit amatum et longe maestus dextrae se parvulus alter implicat, ac sequitur matrem per opaca locorum, prospiciens clamat tremulus: Fuge! Turcae propinquant. A longe clypeos ac arma micantia cerno, o genetrix, fugias, sequitur ferus hostis!’ Dum mater silvis querit loca cincta profundis, [A4] acceleratque fugam in dumosos undique sentes, perplexaeque viae voluit tacito pede, flexus discurrens, tremuloque gradu fert anxia membra ad labyrintheas latebras, tacitosque recessus. O felix, qui tale queas vitare periclum, atque fuga rabiem Turcarum evadere saevam! Illa coma fusa conquestibus implet Olympum, et tendens duplices palmas ad sidera fatur: 'Omnipotens aeterne Deus, Deus omnia cernens, o vindex scelerum, ac mundi iustissime iudex, aspice quam pectus curis stimuletur acutis! Ducimur ecce Tui servili compede vincti, ducimur in Turcum latebrosi carceris antrum! Ah miserere Deus, spes o fidissima nostra! Hostis habeto agros! Tantum nos eripe vinclis hisce, quibus strictim dextraeque pedesque ligantur!’ Diverso interea miscentur prata tremore, et magis atque magis consurgunt arma Getarum. Tristitia plangunt nostri, ac dant pectore luctus ingentes, cunctique humectant corpora fletu. Barbare, non Europa tibi, sed barbara Syrtis est genetrix, aut siqua super crudelior ora! Te tumidum vasti genuerunt aequora Ponti. Barbare, tu scelerate, feros Poenosque leones exsuperas rabie caeca mentisque furore. Quisquis es hic mecum, volvis qui talia mente aeterni Christi truculenta morte redempte, 25
