OCR
impudentiae tacite accusas, gui tantae existimationis virum per calumniam guodam modo deprehendere guaesiverim, habeo iam excusationem mihi ex tua epistola paratam. Fateris enim vera esse quae in scholis nostris lectitantur, ‘Amicus Plato, magis amica veritas, sed cum ambo sint amici, pium esse veritatem in honore praeferre.’ 4. Cum igitur ita sentirem, Plintum non minus quam caeteros in hederae descriptione alterius plantae quae apud Graecos Kıodög appellatur nominis vicinitate deceptum, quoniam hedera a Graecis Kı0oög dicatur, indicia non sine errore miscuisse, nolui, quantum in me erat, pati veritatem ipsam in obscuro iacere. Quod autem fortius atque evidentius hunc a me errorem indicari oportuisse censes, scito non fuisse tunc animi mei propositum Plinii auctoritatem pessundare. Nam cum illa dictabam, praecipua erat mihi contentio cum barbaris. Atque ideo cum de hedera sermo haberetur, cuius naturam non satis Avicennae cognitam fuisse probare contendebam, obiter ac veluti quodam in transcursu Plinium quoque in aliorum mentione nominavi, quem tamen non dixi una cum Avicenna ac reliquis errasse, sed videri in eodem cum aliis errore versari. Vide quam modestius de Plinio, quam de aliis tunc sim locutus quos non videri eodem errore deviare sed plane aberrare asseveravi. Quod si is mihi animus tunc fuisset, aut nunc etiam esset, Plinii errata in lucem patefacere, potuissem et tunc et nunc quoque possem integrum de eisdem implere volumen. Pauca tamen e multis hoc in loco censui aperienda, ut intelligas me non temerario iudicio sed certissimis rationibus adductum ut existimarem Plinium in hederae descriptione, uemadmodum in multis aliis ad medicinam pertinentibus, aberrasse. 5. Illud vero mihi primum tecum conveniat, tam apud Graecos quam apud Latinos atque etiam barbaros, Dioscoridem esse summum auctorem, atque praecipuum cui in herbarum ac fruticum descriptionibus fides sit adhibenda. Nam et Plinius ipse non minus hunc quam ‘Theophrastum in hac parte secutus videtur, ut qui utranque linguam, et Graecam et Latinam, noverit, sententias integras Dioscoridis, quasi verbum ex verbo, a Plinio translatas agnoscat. Galenus praeterea, homo tum in omnium liberalium artium tum in medicinae praesertim disciplina praecipuus, in suo de simplicibus medicamentis libro se a describendis herbarum imaginibus supersedisse fatetur, quoniam abunde in hoc studio fuerat a Dioscoride satisfactum. Nec Serapio Arabs, herbas describere aggressus, 109