Oldal 262 [262]
OCR
10 15 20 25 BS" 38. Victoria Othonis, ad M[agnificum] Dlominum], Paulum Giulanum,”° contra loan[nem] Sambucum, ex Annalibus Antonii Bonfinii nondum a Sambuco depravatis, veritati suae, ac honori patriae restituta. Civiles acuit dum seditiosa tumultus [B6’] Sarmatia, externis mox servitura tyrannis, Me iuvat historiae secessus inter amoenos Ire per acta patrum, et pulsis sequor otia curis. Scis Hyperionio qua se deplanat ab ortu Vindelicum nemus, occiduis nascentem ubi Rhenum Cautibus, et magnum non magnum vidimus Istrum. Non procul hinc parvo serpentem pulvere cernas Montano de fonte Lycum collesque propinquos, Lycus Germaniae fluvius. Quos victor calcavit Otho:?” stant didita templis Scuta virum Pharetrae leves atque Hunnus acinax. Haec loca terrarum communi vasta ruina Quondam squallor iners inamoenaque tesqua fuere, Gradivo populante et bellum immane fremente. Cerne ruinosa iam semisepulta senecta, Et genus et cineres, abolitaque nomina regni. Tu mihi quae rerum series eventaque noscis, Antiquas age Fama vices et temporis acta Praeteriti, si quae nondum haec oblitterat aetas Exalta tenebris, et per monimenta virorum Altius i: Remi quondam Cimbrique Daaeque Usipetes, Tungrique leves et Gotthicus horror, Et quos veligero rudior plaga distinet Albi; Germani olim Tot populi gens una fuit, quae cladibus omnem Romanis terribiles. Involvit quondam Hesperiam, ducibusque Latinis, Cognomen famamque dedit, Germanicus unde 260
