Oldal 243 [243]
OCR
10 15 20 25 15. Altera. Parce profuso mea vita planctu Frater indignos laniare vultus, Parce, nec florem maceres iuventae Parce querelis, Quid tibi prosunt vigilatae noctes, Quid mihi? et tristes sine fine planctus, Vitaque curis tenuata, quid suspiria longa. Conscio forsan miserante coelo, Fata mitescent inimica, reddet Ullius forsan tibi me mihi te, F3: Angulus orbis. Sin meo nullus superest labori Finis, et dulcem patriam videre Invidet fatum, dubius nec unquam Desinet error. Sum tuus vivens moriensque et ultra, Nulla fraternum prohibere fata Nomen, et sanctos poterunt amores Nulla vetustas. Te loquar fessus moriente lingua, Desinens in te mea mens quiescet, Te, tuos vultus animus vocabit Voce suprema. Parvus exili tumulabor urna Solus, amplexu procul a meorum, Pulverem forsan mihi non negabit Hospita tellus. 241
