Page 134 [134]
OCR
1160 1165 1170 1175 1180 1185 1190 1195 Mater et amplectens passis te Dacia portis Marmoreum tibi stravit iter, gavisague nato Ardua Carpathias diduxit ad ostia fauces Tota rosis halavit humus, non serta Napaeae Silva comas Dryades lucos, non carmina sacrae Neglexitis aves, effaetum patria curis Deposuit senium, atque novo tibi fulsit honore. Ut nova iam thalamo venientem sponsa maritum, 114 Cui caste servatus Hymen, perterrita laetis Insolitum, dulcique genas suffusa rubore Expectans, famulas instigat, et atria verrit, Spargit odore toros, et suave virentibus herbis Errantes molli deducit pectine crines, Iam tandem cui comat adest, stat sedula nutrix, Gestibus informans, et avili murmure nuptam. Adde tot interea civilis pondera vitae, Orator mittendus erat poscente senatu, Munus obit patrum iuvenis, res bella poposcit, Deposita tulit arma toga, commune ruentis, Natus in officium patriae, rebusque medela. Sed versant maiora viri, tristissima portat Vincula Pannonia, et faedo censetur ab hoste, Hac sine nil actum est, huic inclyta Dacia Regem: Huic ostende ducem, nunc defensore Camillo, Corvinisque novis opus est, huc omnia confer Consilia, et supera Matthiam defer ab arce. Forte soporatos iuvenis compresserat artus, Inso[m]nium. Blanda quies, vox cum terras obscura teneret, In somnis ecce Ungariae lugubris imago, Astitit ingentes obliquans aegra querelas. Non qualis patria Turcas obtriverat hasta, Nec qualis Borea quondam Zephyroque subactis Tura Scythis Medoque dabat maestissima, texit Sanguineos nubes oculos, atque illa verenda Caesaries neglecta iacet, crinemque caducum Squallor arat, flos ille genae decor ille iuventae; Sidereus perit ille vigor, iacet inclyta formae 115 Gratia, nullus honos oris, nant lumina luctu, Exossata cutis, tabent rubigine dentes, Vox gracilis, tardi gressus, prohibente senecta Vix titubans, fractamque trahens in gloria parmam. 132
