Oldal 117 [117]
OCR
580 585 590 595 600 605 610 615 Sine throno sedeas, lare seu privatus avito: Consiliis, usugue tuum metire Senatum; Si fore sancta cupit multo sene garriat aula. Quod si te Virtus opera ad maiora vocarit, Recta duce Virtute, et comitante secunda 94 Fortuna, neu certa Deum decreta refutes. Mox ubi te matura virum firmaverit aetas, Plena tuis sensim pandet se occasio rebus; Tunc fortes imiteris avos, et si qua probasti Incipe tute sequi, et cunctis exemplar habetor. Dulce sit in clypeo, vigiles producere noctes Attegiis vitare nives, hyemare sub axe, Ascensu montes fluvios evince natatu Si silvae obstiterint, silvas prosterne bipenni, Si valles supera saltu, si saxa vetabunt, Saxa superfuso rumpes Paeni instar aceto, Nec quocunque geres, sed noto milite bella, Perspexit quem longa fides, atque aspera rerum Magnanimum videre prius, non futilis aula Lydia namque silex, ut crimen adulteris auri, Sic animos adversa probat fortuna fideles. Quin Stephani quod nunc patris arbitraria nomen, Fortuito censura dedit, fatale fuisse Re mox et virtute proba, simul indue mente, Magnanimem proavum, qui primus opima Tonanti, Suspendit tumidumque Notho Mahometon, et Euro Verrentem Ungaricos centena remige fluctus. Stravitque, ” cum Threïicio vada sanguine victor Paeoniasque replevit aves, pepulitque cruore Flumina, corporibus valles aequavit hiulcas. Perge igitur dilecte puer, securus in astris, Sic fuero, sic vate bees, patriamque, genusque, Hoc pignus patris instar habe, sic Ungara crescet Gloria, sic divus post fata vocabere votis scandes. 95 Haec genitor mandata dedit, natique iuventam Sic flexit, teneros his artibus imbuit annos, Ipse sacro iampridem haeres decretus olympo Deseruit terras, aeternaeque regna petivit. Siccine me vitae in bivio, rudibusque sub annis Destituis pendentem animi, fragilemque caducumque 115
