Seite 111 [111]
OCR
340 345 350 355 360 365 370 375 380 Quantulacunque animi deductum dilige carmen, Primaevi neu temne rudes, Rex magne, laboris Primitias, si quando iocis te forsan amicis Vel belli feriae, pacis vel seria laxant Consule, et haec aequi, si te non digna patrono, Non iniusta tamen: nec semper adorea divis Magna damus, sed grata tamen; dilexit avenam ‘Thuscus eques, nec oves in apricae fornice rupis Pascentem, niveus nec arantem tempsit Alexis Tityron, et sua bucolicis est gratia Musis. Vix dum tu tenero natalia limina passu Libabas, primaevus adhuc et idoneus ulnis, Ante annos iam bella geris, iam multus in ore 86 Miles erat, nec iam nucibus vel arundine longa, Sed gladiis praecox gaudes, campique cruenta Tempestate ferum gravibus cohibere lupatis. Tympana pro cunis pro mollibus hasta susurris Pro domibus dumi, pro bullis bella placebant. Iam tum Carpathio fictis in pulvere giris Gaudebas, hastamque rudi vibrare lacerto. Martius horror inest membris, oculisque verendis Nescio quid regale micant, niveaque refulgens Maiestas in fronte sedet, sacrumque beatae Iam spirant diadema comae; maturior annis Nil breve moliris, primoque ostendis in aevo Quis quantusve fores, et dignas indole tanta Balbutis lingua nondum articulante loquelas. Talis ad Eoum primaevus Liber Hidaspem, Ut primum patria subrepsit posthumus alvo Iam love digna patre, et miranda virilibus annis Carminat, et nigrum perterret cuspide Gangem Thyrsigeramque ferox infans desudat ad hastam. Ipse triumphato quoties fluxisset ab ortu ‘Threiiciis plenus spoliis et Perside gaza Magnanimus genitor, reduci non iungis anhelum Basiolum, non brachiolum, sed belliger armis Advagis, laetus Thressam tibi saepe pharetram, Saepe pater parvo phaleras suspendit et ensem, Heroamque brevem calamis oneravit et arcu. Saepe coruscanti te non puerile loquentem, Parvulaque ad rutilos tendentem brachia vultus 109
