Oldal 28 [28]
OCR
210 215 220 225 230 235 240 245 Vix mihi si linguae centum, centum simul ora ferrea labra essent scelerum comprendere possem nomina, satgue usum scelerum perstringere verbis. Si nobis cordi non est divina voluntas, si parvi facimus Soteris dogmata nostri, si timide cordis fastum contemnimus eius divinum verbum, nulla et pietate movemur. Si vitiis variis corrupti vivimus annos, iure Deus iustus nobis irascitur armis nosque trucum affligi miseros finit usque Getarum. Interea ducis Austriadis perfertur ad aures fama ruit passim volitat pennata per urbem Cassoviam, multorum hominum calor ossa relinquit. Concussi novitate viri dant pectore luctus ingentes, gelidusque coit formidine sanguis. Matronaeque genus foedant, lacerantque capillos, iamque diem credunt pueri luxisse supremum talis ubique timor passim est ea mortis imago. Tum dux affatur socios, ac pectora mulcet: 'O socii, revocate animos, deponite luctum, ne dubitate mei surget fortuna labori, iamiam crudelem ne circum fundere Thracem, vos armis mecum pigeat! Vique eripe captos, o miles, nostros fratres, innexa catenis, terga vides quorum, ac servili compede vincta! Vos fueram semper casus complexus in omnes! Ite, viri, mecum, mecumque invadite Turcam! Si nostro nobis cedet victoria Marte, (ut spero) ac hostem qui nunc de more ferarum ingruit, exsuperaverimus (non copia vulgi vincere amat, mediis sed virtus vincit in armis!) laus erit haec vestra, et vobis pro talibus ausis praemia digna manu larga et praestabo fideli. Si vero numero belli quoque viribus aequi, B2' non erimus, pulchre simul occumbemus in armis. Nomen erit nostrum toto celeberrimum in orbe, gloria tolletur rerum super aethera caeli nostrarum, semperque decus laudesque manebunt.’ Dixit, et extemplo supplex sic voce precatur: ’O Deus, o hominum et rerum iustissime Rector cunctarum, mea vis, mea sola potentia spesque, 27
