Oldal 27 [27]
OCR
165 170 175 180 185 190 195 200 205 Qui volvis, dico: rabiem cur Christus iniguam permittat durumque sinat regnare tyrannum? Armis qui sanctum coetum, verbique ministros divini turbat furiose et deiicit alta templa Dei passim, et ferro populatur et igni polluit et valida templi sacraria dextra, qui nostras vallo firmas tot deiicit urbes. B: Moenia cur toties nostra obsidione tyrannus ipse premat, quaeris? Solidis nos turribus aevum eiiciat degentes? ut simul occupet urbes, cur toties Hunnos (gens est haec optima bello) fundat, coniecto et iaculo sternens pede calcet, quae sit forte rogas causa? Impietas fera nostra! Fraus innexa viris patulum circumvolat orbem quae stimulis animos multorum vexat acutis. Mox sequitur magno stipata Superbia flatu, quae nullos unquam eventus sortita beatos. Hanc sequitur Luxus petulans, huic iuncta Voluptas, otia pigra sequi, faedoque fatiscere luxu. Discimus hinc, o florentes quot perdidit urbes! Protinus haec auri sequitur furiosa Cupido, humani generis regno haec sceptroque potitur. Non ferrum, horribilemque necem, non mille pericla illa fugit demens, angit mentesque nefanda. Labimur hinc graviter, cunctorum hinc munera languent, filius hinc odio patrem insectatur acerbo, hinc fraterna odiis funestis pectora fervent. Omnis amicitiae sincerae hinc tollitur usus, hunc iuvat ebrietas, multo et madefacta Lyaeo membra fovens, iras subito decurrit ad acres, hinc rixae surgunt, pugnas committit inermis. Mens fugit, hincque statim stolidae petulantia linguae urget in arma viros, hinc verba cadunt sine sensu, non pudor ullus adest, orisque modestia nulla. Illi aliud suadet mens recta, aliudque cupido. Et tandem meliora videns, sequitur mala multa. Tertius est laudans faciem deformis amici subridens verbis fatur: ’Proh quanta venustas est, quaeso, vultus tibi, diversum fovet ore. Si sudas, sudat; si fles, lacrimis simul ora ipse rigat; rides sua solvit is ora cachinno. B" 26
